พิมพ์หน้านี้ - (สิ้นสุดการประกวด) ประกวดแต่งกลอนประจำเดือน มีนาคม ๒๕๕๕ -:เวลาว่างบนทางฝัน:-

(http://dl7.glitter-graphics.net/pub/474/474167l68h9nknqq.gif) (http://www.glitter-graphics.com)(http://dl7.glitter-graphics.net/pub/474/474167l68h9nknqq.gif) (http://www.glitter-graphics.com)
ประกวดแต่งกลอนประจำเดือน มีนาคม ๒๕๕๕ ... "เวลาว่างบนทางฝัน"
(หมดเขตรับกลอนวันที่ ๓๑ มีนาคม ๒๕๕๕)

(http://dl7.glitter-graphics.net/pub/1147/1147457udcfvexpwg.gif) (http://www.glitter-graphics.com)

ผลการให้คะแนน
>>> คลิ๊กที่นี่ (http://www.klonthaiclub.com/file/poem/2012/1203_point.xls)

ผลประกวดกลอน
>>> คลิ๊กที่นี่ (http://www.klonthaiclub.com/file/poem/2012/1203_poem.doc)

ผลประกวดเก่าๆ
>>> คลิ๊กที่นี่ (http://www.klonthaiclub.com/file/poem/index.html)

กติกา emo_34
1.หากยังไม่ได้สมัครสมาชิก ขอให้สมัครสมาชิกก่อนที่ >>>>!!!คลิ๊กที่นี่ !! (http://www.klonthaiclub.com/index.php?action=register)
2. รูปแบบของกลอนนั้น Free Style ความยาวอย่างน้อย 2 บท (บทกลอนสั้นกว่านี้ขอสงวนสิทธิ์ไม่พิจารณาผลประกวด)
3. กลอนที่โพสนี้ ขอให้เป็นกลอนที่แต่งขึ้นเอง และไม่เคยโพสที่ไหนมาก่อน
4. ส่งได้ไม่เกิน 2 ผลงานต่อ 1 ท่าน
5. ผู้ที่ได้คะแนนลำดับที่ 1-2 ของผลการประกวดเดือนนี้ ขอให้เป็นกรรมการของเดือนถัดไป มิฉะนั้นขอสงวนสิทธิ์ที่จะขอคะแนนคืนนะจ๊ะ ส่วนกรรมการที่มาจากอาสาสมัครจะยังคงได้รับคะแนนกลอน 5 คะแนนเช่นเดิม
6. ผู้ที่ได้คะแนนลำดับที่ 1-3 ของผลการประกวดเดือนนี้ สามารถส่งผลการประกวดกลอนในเดือนถัดไปได้ตามปกติ แต่หากเดือนถัดไปได้รางวัลลำดับที่ 1-3 ขอสงวนสิทธิ์ที่จะสละคะแนนให้ลำดับถัดไปแทน ส่วนผลการประกวดจะยังประกาศและเรียงลำดับเช่นเดิม

เมื่อหมดเวลารับผลงานที่ส่งเข้าประกวด กรรมการทุกท่านจะได้รับอีเมลล์ ที่มีแบบฟอร์มสำหรับกรอกคะแนนกลอนประจำเดือนนั้น

เวลาโพสขอให้ยึดรูปแบบตามนี้นะจ๊ะ

ชื่อบทกลอน : ...................................
ผู้แต่ง : ..............................

รางวัล emo_50
1. รางวัลอันดับ 1 (ชนะเลิศ) ได้รับ 15 คะแนน และขึ้นโชว์ที่หน้าแรกของ www.klonthai.com (http://www.klonthai.com)
2. รางวัลอันดับ 2 ได้รับ 12 คะแนน
3. รางวัลอันดับ 3 ได้รับ 9 คะแนน
4. รางวัลชมเชย มี 3 รางวัล ได้รับ 3 คะแนน
5. รางวัลขวัญใจเพื่อนๆกลอนไทย ได้รับ 3 คะแนน (มีคนกดยกนิ้วให้มากที่สุด)
6. และสำหรับ Class ธรรมดา (ชื่อคลาสอักษรเหลือง) หากติดอันดับ 1 ใน 6 จะได้ปรับคะแนนเป็น 20 และเป็น SP Class LV1 ทันที emo_14

ผลประกวดกลอนอันดับ 1-3 จะถูกส่งไปให้สมาชิกของ klonthaiclub.com อ่านเป็นการเผยแพร่และประกาศเกียรติคุณ emo_28

เมื่อประกาศผลการประกวดกลอนแล้ว จะบวกคะแนนไปให้ใน profile ทันที (ไม่ได้มีการแจ้งแต่อย่างใด)

ใช้เกณฑ์การตัดสิน (5 ธ.ค.53) จาก >>>> ว่าด้วยการประกวดกลอน (http://www.klonthaiclub.com/index.php/topic,6343.msg67707.html#msg67707)

(http://sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc4/hs220.snc4/39356_452233877151_679462151_6124211_4708123_n.jpg)

ชื่อกลอน : ฝันเคียงเพียงรอ
ผู้แต่ง : navee

(http://www.eyehome.net/create/picline/new/l48.gif)

เมฆทะมึนก่อตัวทั่วขุนเขา
เพียงแสงเงาแต้มพรายทั้งชายป่า
ละอองฝนรินผสมเมื่อลมพา
กล่อมวนาที่สงบให้ซบนอน

เป็นคืนที่เหน็บหนาวร้าวในอก
แว่วเสียงนกกลางคืนสะอื้นอ้อน
มันคงเหงาชีวาคราจากจร
เมื่อแรมรอนกลางป่าว้าเหว่ทรวง

คงเหมือนเราร่อนเรซัดเซบ้าน
นานแสนนานที่ไร้ใครห่วงหวง
ป่านนี้เธออยู่ไหนมีใครควง
วันคืนล่วงคราใดใจยิ่งตรม

อยู่โดดเดี่ยวเดียวดายกลางไพรพฤกษ์
ยามที่นึกถึงเขาเศร้าขื่นขม
เคยฝันว่าจะอยู่เคียงคู่ชม
กลัวรักล่มสลายเมื่อไกลกัน

คนอยู่ป่าอ้างว้างห่างคนรัก
หวั่นเกรงจักเหงากมลบนทางฝัน
หากว่าเธอยังรอขอฝ่าฟัน
จะเก็บดาวดวงนั้นกำนัลเธอ

navee

emo_09

ชื่อบทกลอน ช่วยเหลือผู้ด้อยโอกาสสักครั้งหนึ่ง ในเวลาว่างบนทางฝัน
ชื่อผู้แต่ง Juan Chumpol
เพลียงานหลับขยับจับพักผ่อน
ร่างกายย่อนกร่อนพลังวังชากร่อย emo_45
   หลับให้ลึกนึกเริ่มทีละน้อย
ชาร์จให้เต็มเปี่ยมบ่อยไม่ด้อยแรง
หลับสนิทจิตใต้สำนึกสิทธิ์
ฝันออกฤทธิ์จี๊ดจ๊าดเปลี่ยนแผลง
ความเก็บกดระบายคล้ายเคลือบแคลง
ความขัดแย้งแกล้งคิดผิดต่างกัน
ความคับข้องหมองใจอยากประหลาด
ใช้สาวสวยฉลาดปราชญ์แข่งขัน
มาร่วมงานการสอนแจกแบ่งปัน
emo_84    ผู้ด้อยโอกาสนั้นรับทุกคน
สอนความรู้คู่สู่ความสว่าง
ปัญญากว้างอย่างปราชญ์เปรื่องสุดผล

ใช้ประกอบชอบวิชาชีพบัดดล
มีเงินจนพอใช้ไร้โรคภัย
สอนคนเป็นคนดีศรีสัตย์
ไม่ต้องจัดตำรวจตรวจป้องให้
emo_45    อันตรายใดใดมลายไป
ชีวิตรอดปลอดภัยสบายเจต
แจกแบ่งปันเงินทองต้องประสงค์
ให้มั่นคงเป็นทุนหนุนสำเร็จ
สนับสนุนร้านค้าเกษตร
มีฤทธิ์เดชเศกดินเป็นอาหาร
เวลาว่างเนินนานการเยี่ยงนี้
เหมือนไม่มีเลี่ยงลดหดสั้นผลาญ
กิจกรรมในฝันนั้นเป็นทาน
ได้บุญบานทานเกินเพลินอุรา
emo_84
..............................................

ชื่อกลอน แนวทาง...สร้างฝัน
โดย Alcina

...เมื่อก้าวย่างทางเดินเผชิญฝัน
ปลายทางนั้นฝันใฝ่จะไปถึง
แม้นเหนื่อยหนักซักเท่าไหร่ไม่คำนึง
จะฉุดดึงซึ่งฝันนั้นมาครอง...

...ทุกก้าวย่างทางไกลให้ท้อแท้
หากอ่อนแอแพ้ไปใจมัวหมอง
คงไม่มีที่จะได้ดั่งใจปอง
น้ำตานองร้องคร่ำครวญไม่หวนคืน...

...หากเหนื่อยนักพักบ้างค่อยย่างต่อ
ยามเมื่อท้อชะลอไว้อย่าไปฝืน
เพียงยามล้มระทมทุกข์ให้ลุกยืน
รอวันฟื้นคืนความหวังกำลังใจ...

...เวลาว่างทางเดินฝันจงสรรสร้าง
บุญนำทางสว่างล้ำค้ำจุนให้
สิ่งชั่วช้าลาลับดับล่วงไป
จิตสดใสใจสูงส่งคงความดี...

...และเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่แก่สังคม
ให้อุดมสมสร้างทางวิถี
สมานฉันท์สัมพันธ์จิตมิตรไมตรี
สามัคคีมีพลัง...สังคมไทย

ช่วยเป็นกำลังใจให้น้องใหม่คนนี้ด้วยนะครับ

emo_126 emo_126 emo_126[/b]

เวลาว่างบนทางฝัน

(http://www.qzub.com/happy_001.gif) (http://www.qzub.com)

นั่งเงียบเงียบมุมหนึ่งคำนึงคิด มองชีวิตใครใครไหลตามฝัน
สิ่งต่างต่างผ่านเข้ามานับร้อยพัน แต่ละวันนั้นยังคงดูมืดมัว
ฉันสงสัยในจิตพินิจนึก ในส่วนลึกหัวใจมืดสลัว
สิ่งเล็กเล็กก่อขึ้นมาเป็นความกลัว จะรู้ตัวรู้ใจได้อย่างไร

ตัดสินใจใช้เวลาแห่งความว่าง มุ่งหาทางสว่างอยู่แห่งไหน
ทางที่ฉันจะค้นพบคำตอบใจ ทางที่ใครไม่เยาะหยันฝันฉันเลย
ออกทะเลเที่ยวไปให้สุดกู่ เพื่อได้รู้ซึ่งสิ่งใดนะใจเอ๋ย
สิ่งที่ฉันเคยพลาดไปแต่ก่อนเคย ใจเจ้าเอยเอ่ยขึ้นมาช่างเวียนวน

ฉันเลือกทางเดินไปตามใจฉัน แม้ทางนั้นไม่มีใครไปสักหน
ทางที่ฉันเลือกไปต่างใจคน สิ่งที่ค้นตอบโจทย์ใจในสักวัน
ตัดสินใจลงมือเมื่อได้คิด เวลานิดคอยไปให้หลุดฝัน
เพื่อพ่อแม่และพี่น้องจะสู้มัน ทำสิ่งนั้นเพื่อครอบครัวและตัวเรา

เดินออกจากวงจรของลูกจ้าง แม้นอ้างว้างช่วงแรกและโง่เขลา
เหมือนทุกคนมองฉันว่าซึมเซา เอาเถอะเราอีกไม่นานคงได้ดี
ช่วงอารมณ์ผันแปรในยามว่าง มีใครบ้างเข้าใจไม่หลีกหนี
ฉันพบกับมิตรแท้และไมตรี นาทีนี้ไม่มีใครมีแต่เธอ

ตั้งใจทำธุรกิจให้ติดดาว ไม่มัวเศร้ามัวกังวลไม่ไผลเผลอ
เวลาว่างจัดวางได้ดัวยนะเออ ไม่มีเก้อครอบครัวรออีกมากมาย
ต้องขอบคุณเวลาว่างอันน้อยนิด ช่วยฉันคิดได้พบประสบหมาย
ทำสิ่งรักให้เวลาคนรอบกาย ไม่เสียดายที่เลือกเดินทางนี้เอง

emo_95 emo_95 emo_95 emo_95 emo_95 emo_95 emo_95

(http://www.qzub.com/fell_009.gif) (http://www.qzub.com)
ชื่อบทกลอน : เวลาว่างบนทางฝัน..พระจันทร์ลา

ผู้แต่ง : baimai@sailom

เวลา คราคล้อยเคลื่อน เวหาเกลื่อน เดือนล้อมดาว
เวตาล สานลมหนาว มาเคียงเคล้า เล่านิทาน

ลาน้อย เฝ้าคอยฝัน ลาหลงจันทร์ อันนวลหวาน
ลาพ้อ รอรักนาน คร่ำครวญขาน ผ่านราตรี

ว่างเปล่า เจ้าวางเฉย ว่างไหมเอย ฟังเอ่ยนี้
ว่างผ่าน วานตอบที ใยเจ้าลี้ ที่แสนไกล

บนนั้น เจ้าจันทร์แรม บนฟ้าแจ่ม แซมส่องไพร
บนทาง สว่างใส เหงาบ้างไหม ใจเจ้านวล

ทางถ้อย คำคอยเฝ้า ทางจันทร์เจ้า เฝ้าคิดทวน
ทางใจ ไร้คู่สรวญ หลงคำครวญ ตรวนเจ้าลา

ฝันชื่น ทุกคืนใกล้ ฝันฝากใจ ให้รักษา
ฝันหวาน ผ่านนภา จึงลอยหล้า มาสู่ดิน

ยิ่งใกล้ ยิ่งใหญ่เข้า ใยจันทร์เก่า เจ้าผันผิน
ลาพรั่น หวั่นชีวิน จึงโดดดิ้น สิ้นหลงพลัน

เผ่นหาย ลาลายออก ให้ช้ำชอก ลวงหลอกจันทร์
จึงย้อน นอนห้วงฝัน ดินแดนนั้น อันแสนไกล

ร้อยเรียง สำเนียงเล่า ดวงจันทร์เศร้า เหงาบ้างไหม
กอดจันทร์ กลั่นด้วยใจ จากใบไม้และสายลม

*******************************

ชื่อบทกลอน ก้าว...เธอและฉัน
ผู้แต่ง Lida

เราต่างคนต่างค้นหา
ต่างเวลาต่างวิถี
ต่างความคิดต่างชั่วดี
ต่างวจีต่างเยื่อใย

บนเส้นทางต่างเราก้าว
บางครั้งสาวเราชิดใกล้
บางครั้งเราต่างผินไป
แต่ก้าวไกลไปด้วยกัน

ก้าวทุกก้าวแม้เล็กใหญ่
ก้าวด้วยใจเธอและฉัน
ก้าวไปเถิดล้วนสำคัญ
ก้าวอย่างมั่นด้วยใจเธอ

แต่ให้เพียรถามดวงจิต
แลพินิจอยู่เสมอ
ว่าก้าวนี้อย่าละเมอ
อย่าเพียงเพ้อต่อมายา

จงเฝ้าดูภายในเจ้า
อย่าคอยเฝ้าแลห่วงหา
อย่าคอยดูนอกกายา
อย่าคอยบ้าเฝ้าดูไกล

แล้วสักวันจะตระหนัก
แลหลงรักครั้งยิ่งใหญ่
รักครั้งนี้ผิดเปลี่ยนไป
ไม่รักใครแม้รักตน

ไม่มีแล้วแม้คำถาม
ไม่มีกามหรือฉงน
ไม่มีแล้วอยากรวยจน
ไม่มีคนไม่มีใคร

emo_116

ชื่อบทกลอน : เวลาว่างบนทางฝัน.....พลันวิมุตติ

ผู้แต่ง : ปาระ

บทเส้นทาง สร้างฝัน อันสวยหรู
สักหลาด ลาดปู เชิญสู่ขวัญ
นิมิตมิ่ง อิงเอื้อ ทุกเชื่อวัน
สารพัน สรรค์สร้าง สายทางตน

เมื่อเว้นว่าง สร่างงาน สานฝันไขว่
หยุดท่องไป ในจินต์ ถวิลผล
สงบจิต พิศเพ่ง เล็งกมล
เข้าเยี่ยมยล หนแห่ง สู่แหล่งธรรม

สติมั่น หมั่นดู ตามรู้เห็น
ทุกสิ่งเป็น เช่นไร ไขถลำ
ปฏิบัติ ขัดใจ จนไร้กรรม
การกระทำ ต่ำช้า ไม่พาที

เข้าไตรลักษณ์ หลักจริง อิงกระแส
สู่ดวงแด แน่นอน ถอนเหล่าผี
อนิจจัง ยังเปลี่ยน เวียนทวี
ว่าไม่มี แท้เที่ยง เป็นเพียงลม

ทนได้ยาก ยากยิ่ง ทุกสิ่งสรร
นามเจ้านั้น ชื่อทุกข์ เคล้าคลุกขม
ใครได้เชย เอ่ยออก ต่างบอกตรม
ไม่ภิรมย์ ชมชิด เป็นนิจจา

ไม่ใช่ตัว ใช่ตน ของคนไหน
อนัตตา ขานไข ไปทั่วหล้า
ละวางซึ่ง พึ่งธรรม ไม่นำพา
เหล่าอัตตา ตัวตน ทุกหนกาล

เห็นความว่าง ตามจริง ทุกสิ่งสรรพ
จิตขานขับ รับรู้ กู่ประสาน
สิ้นกิเลส เหตุก่อ บ่อบ่วงมาร
สู่นิพพาน การว่าง กลางฝันเอย

ชื่อบทกลอน:เวลาว่างบนทางฝัน(ฉันคิดเรื่องเธอ)
ผู้แต่ง:BangPlaMa

๐ทุกนาทีที่ฉันว่างบนทางฝัน
คิดเรื่องเธอเพ้อทั้งวันฉันคิดถึง
แม่สาวน้อยกลอยใจใฝ่คำนึง
ฉันรำพึงถึงลูกรักไม่พักเลย
๐เจ้าเกิดมาหน้าเหมือนพ่อลออพักตร์
เป็นที่รักประจักษ์แล้วแก้วตาเอ๋ย
เขาว่าแม่รักพ่อยิ่งจริงนักเอย
คำภิเปรยโบราณว่าท่าจะจริง
๐พ่อรักลูกลูกรู้ไหมใจเป็นห่วง
ด้วยพุ่มพวงเพ็ญพธูเป็นผู้หญิง
ถึงเวลาเจ้าออกเรือนหาเพื่อนอิง
เจ้าต้องทิ้งพ่อแม่นี้แน่นอน
๐เราคงร้างห่างกันฝันล่วงหน้า
ทุกเวลาที่ว่างลางสังหรณ์
บนทางฝันฉันละเมอเพ้อเป็นกลอน
มาเว้าวอนอ้อนลูกสาววัยเก้าเดือนฯ

เวลาว่างบนทางฝัน....(พอเพียง)
เนินจำราย ผู้ประพันธ์

จะซื้อที่ สามไร่ กับหนึ่งงาน
ปลูกผักหวาน บวบ,ตำลึง สักหนึ่งไร่
โหระพา สะระแหน่ สมุนไพร
แซมเข้าไป กึ่งกลาง ระหว่างร่อง

ลงข้าวเจ้า ข้าวหนียว ไว้เกี่ยวกิน
ปรับปรุงดิน โดยขี้ควาย ไร่ที่สอง
ทำไงดี ที่ไม่ติด ไกล้ชิดคลอง
ตริตรึกตรอง เอาละวะ ขุดสระน้ำ

กว้างยาวไร่ ลึกสามวา ข้ากำหนด
เลี้ยงปลากด ทำโครงเคร่า เล้าไก่ค้ำ
อพิโธ่ คิดขึ้นมา นั่งหน้าคว่ำ
ลืมจดจำ ซื้อควายสี่ ขี้เป็นปุ๋ย

ตัวเมียสาม ตัวผู้หนึ่ง จึงสมดุลย์
ไว้เป็นทุน ให้ผัก,ดิน กินแก้มตุ่ย
ของกินมี น้ำมา อย่าเพิ่งคุย
ยังเดินลุย นั่งกินลม ชมตะวัน

ส่วนที่เหลือ หนึ่งงาน ตระการตา
จับทิศา มองเป็น เห็นสวรรค์
จะสร้างบ้าน พร้อมครัว รั้วไม่กั้น
ใช้บันได หกขั้น นั้นพองาม

นั่งยิ้มมอง เป็นบุญตา อาณาเขต
มือปกเกศ ประณตน้อม พร้อมลูกสาม
พระองค์ท่าน ทรงอุตส่าห์ พยายาม
ดำริความ พอเพียง เลี้ยงลูกไทย

นี่แหละหนา เวลาว่าง ทางของฉัน
ในความฝัน ยังสว่าง กระจ่างใส
ทำให้ได้ ดังที่ฝัน ฝ่าฟันไป
ฝัน,คิด,ไกล แม้ยาก ยังอยากทำ


เนินจำราย

(http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/302/10302/blog_entry1/blog/2011-04-14/comment/703925_images/8_1302774300.jpg)
เพียงความหวัง...บนทางฝัน
โดย สุนันยา...
(http://dookdik.kapook.com/upload/whatsnew/37710.gif)
ในความหวัง นั่งคิด ลิขิตฝัน
อยากมีวัน เวลา พาสุขสม
สร้างวิมาน หวานชื่น อันรื่นรมย์
ปิดห้องใจ ขื่นขม ที่ตรมนาน

เลิกอยู่ใน วังวน ของคนเหงา
ได้รับสุข ปลุกเร้า เคล้าประสาน
ลืมทุกสิ่ง ทิ้งปม ระทมมาน
กับวันวาน ผ่านช่วง ที่ล่วงมา

มีรักร้อย คอยป้อง ประคองหมาย
เคียงใจกาย หยิบยื่น ชื่นหรรษา
เขียนกานท์กลอนอ้อนออด พลอดอักษรา
ซ่อนน้ำตา หวานคม พร่างพรมจินต์

คราดาวเดือน เยี่ยมฟ้า ดารดาษ
ชมแสงสาด ดารา ประภาศิลป์
โสมอร่าม งามสรวง ห้วงเมฆินทร์
ลมรวยริน ยินเสียง สำเนียงไพร

ฟังเรไร บรรเลง บทเพลงกล่อม
อวลกลิ่นหอม ราตรี สีขาวใส
เกี่ยวก้อยเดิน ดูดาว พราวพิไล
คล้องดวงใจรักเรา ดั่งดาวเดือน

คือความหวัง ฝังไว้ ใจวาดฝัน
สำหรับฉัน คงไม่ มีใดเหมือน
เพียงเดียวดาย กับฝัน อันรางเลือน
สิ้นสุขเยือน..เตือนจิต....อย่าคิดไกล......

“สุนันยา”
(http://dookdik.kapook.com/upload/whatsnew/37710.gif)

เวลาว่าง บนทางฝัน

โดย นวภัทร

ไม่กล่าวถึง ซึ่งฝัน อันกระจ่าง
เพราะนี่คือ เวลาว่าง บนทางฝัน
คือเวลา ราคาแพง จะแบ่งปัน
คือเส้นทาง สร้างฝัน ที่ฉันมี

เก็บทุกสิ่ง ที่สุข สนุกบ้าง
ได้แล่นโลด ในทุกทาง อย่างเต็มที่
ประสบการณ์ คือกำไร ใครจะมี
อยู่ในนี้ อยู่ที่นี่ ที่หัวใจ

อาจประสบ พบพาน ความหวานชื่น
หรือขมขื่น มาปน ย่อมทนได้
รับรู้ซึ้ง ตรึงตา อาณาใจ
เส้นทางฝัน จึงยิ่งใหญ่ ได้เพราะเรา

หลายรู้สึก หลายอารมณ์ ปมชีวิต
หลายความคิด หลายความงาม ความเงียบเหงา
จะก่อขึ้น เป็นกำแพง ค่อยแบ่งเบา
ให้ทุเลา เมื่อไหล ลงไหล่ทาง

แล้วความฝัน จึงได้มา มากกว่าฝัน
เวลาว่าง ระหว่างนั้น คอยสรรสร้าง
สิ่งสำคัญ คือตัวตน บนหนทาง
เวลาว่าง จึงไม่ว่าง อีกต่อไป...

[/font][/size][/color]

(http://www.qzub.com/happy_033.jpg) (http://www.qzub.com)

ขอแบ่งปัน ที่ฝันใฝ่
โดย..under

ยามเมื่อมีเวลาว่างบนทางฝัน
ขอแบ่งปันจารอักษรตอนคิดถึง
กลั่นเป็นคำหยาดย้อยห้อยคำนึง
เธอผู้ซึ่งห่างไกลจากใจตน

อยากจะบอกเธอผู้เดียวข้องเกี่ยวหา
วันเวลาหาใช่เป็นเช่นทุกหน
สำหรับฉันแม้จะนานสุดทานทน
หาได้พ้นเธอคนดีที่มีใจ

ยากจะลืมวันเวลาที่พาพบ
ยากจะจบเหมือนที่เป็นเช่นหนไหน
ยากจะลบเลือนลางแม้ทางไกล
ยากจะหันกลับไปแม้ไม่เจอ

คงต้องปล่อยให้ใจกลั่นปั้นอักษร
ถึงบังอรตอนหลับฝันนั่นเสมอ
โลกความจริงสิ่งที่ใช่ไม่เลิศเลอ
ขอพบเธอบนทางฝันนิรันดร์

(http://www.qzub.com/bar_087.gif) (http://www.qzub.com)

แจ่มกระจ่าง...ระหว่างฝัน
   อิ่มอารมณ์ร่มหัวใจละไมหวาน   สอดประสานโสตสดับประทับสรวง
ระหว่างแนวนิรนามอร่ามรวง         ภวังค์เวิ้งเริงล่วงห้วงละเมอ
สัมผัสเบากลีบบางสอางค์กลิ่น    กระแสรินประทินร่ำสม่ำเสมอ
อาบละอองฟองไอไล้บำเรอ         ประหนึ่งเธอเนรมิตใกล้ชิดกัน
ชมลำนำคำคมภิรมย์ภาพ      เสนาะทราบส่วนลึกสำนึกมั่น
กล่อมสายรุ้งทุ่งโล่งโค้งตาวัน         กระชับขวัญที่ตอบรับให้จับใจ
เริงระบำในลำเนาใต้เงาเมฆ      แดนวิเวกก็ปรากฏความสดใส
พรมหญ้าเขียวเรียวสว่างน้ำค้างใบ      ซับหัวใจด้วยแสงแย้มแก้มตะวัน
เอนร่างอ่อนกลางธารซ่านกระแส   ชโลมแลหยาดเย็นกระเซ็นสั่น
ฟองฟ่องฟูอณูน้อยร้อยสัมพันธ์      อัศจรรย์ไปทั่วเนื้อหัวใจ
เพลินพำนักจักรวาลวิมานทิพย์   แสงกระพริบพรายพร่างสว่างไหว
ท่องสถานตระการแก้วแวววิไล      อาณาในใจสลักรักนิรันดร์
   สะกดศักดิ์อักษราภาษาศิลป์      ให้รสรินจินตนาฟากฟ้าฝัน
เพลินในภาพแห่งอารมณ์ร่มรำพัน      ประหนึ่งปันท่วงทำนองของหัวใจ... Nawaphat

[/font][/size][/color][/size]

ชื่อ:กลางทางระหว่างพัก
ผู้แต่ง:จ.รัตติกาล

ฉุดแรงขาพากายสู่ปลายฝัน
ทางเส้นนั้นนำเราสู่เป้าหมาย
ด้วยสองเท้าก้าวมั่นบนสันทราย
เรื่องหลากหลายได้เห็นไม่เว้นวัน

ในบางครั้งพังภินท์จนสิ้นท่า
ใจอ่อนล้าล้มกลิ้งแทบทิ้งฝัน
ท่ามนภาฟ้าครามเดินตามมัน
สารพันอุปสรรคประจักษ์ใจ

ยังเดินต่อพอเมื่อยเมื่อเหนื่อยพัก
ไกลยิ่งนักทางฝันของวันใส
มากขวากหนามข้ามผ่านทนทานไป
ฝันให้ไกลไปให้ถึงหนึ่งชีวิต

หนึ่งตัวตนวนว่ายก่อนตายจาก
มันสั้นมากเมื่อตรองมองลิขิต
สองหมื่นวัน-สองพันเก้าคราวอาทิตย์
แสนน้อยนิดชีวิตนั้นสั้นจะตาย

ก่อนสิ้นลมห่มดินชีวินดับ
ขอลองรับจับเส้นชัยในสุดสาย
บนทางฝันวันว่างพลางระบาย
เขียนคำคายร่ายกลอนพักผ่อนใจ

พอเหนื่อยหายคลายถอนเดินย้อนเข้า
เส้นทางเก่าเก็บฝันไม่หวั่นไหว
หนึ่งชีวาตม์ชาติหนึ่งต้องถึงชัย
แม้ทางไกลก็ไม่ยั้งแรงยังมีฯ

จ.รัตติกาล

(http://www.qzub.com/bar_017.gif) (http://www.qzub.com)

ชื่อ: ๐ เหนื่อยไหม ๐
ผู้แต่ง: ตะวันฉาย

(๑)

...นับแต่วันที่เรานั้น...ปันรู้จัก
เฝ้าฟูกฟักถักทอ...กรอเส้นสาย
เพาะสัมพันธ์ ห่วงใย ใส่ข้างกาย
สลักลายสายรัก...เทียวทักมา

...เธอคือเพียงหนึ่งเดียวเหนี่ยวใจฉัน
คืนและวันไม่เคยห่างทางห่วงหา
ร้อยมาลัยคล้องเศร้าคอยเฝ้าทา
ทั้งยูกยาทาใจ...ให้บรรเทา

...อนึ่ง " คำว่ารัก" สำหรับฉัน นั้นไร้ค่า
ทั้งเย็นชาไร้สิ้นเหมือนดินเผา
มีหัวใจก็ถูกหลวมยอมเป็นเงา
ให้รักเผา ด้วยฤทธิ์ แทบปลิดปลง

...จนมีเธอก้าวย่าง...อย่างคนรัก
ทุกอย่างหนักกลับเบา...เข้าก่อผง-
ปั้นก่อร่างสร้างเถาเป็นเนาดง
มือบรรจงประคองจับ...นับวันเจอ

...ใจเคยร้าวเธอแต้มต่อทอมาปิด
ร่องรอยชิดให้เหมือนเก่าเข้าเสนอ
ฉันเป็นใครเข้ามาพบ..ประสบเธอ
จนได้เจอเธอในใจเมื่อใดกัน

(๒)

...บางครั้งฉันอาจบื้อใบ้ในเรื่องรัก
บางครั้งผลักเทียวไสให้ไปนั้น
เหมือนเจ็บปวดทรวงในเหมือนใครฟัน
แผลเป็นพันก็ประจุลุดวงมาลย์

...ใช่ว่าฉันไม่รับรู้...หรือรู้สึก
ทั้งส่วนลึกนอกในที่ใส่สาน
ทำมืดบอด...กอดเหงา...เฝ้าดักดาน
ไร้ความหวานหว่านใจใส่ลงทอ

...ฉันไม่อยากดึงเธอมาพาเธอทุกข์
กลัวไม่สุขดั่งที่ฝันวันอยู่หอ
คราบน้ำตากลัวฉันทำนำมากรอ
ให้เธอท้อ...ที่เลือกฉัน...วันผ่านมา

(๓)

...เห็นเธอเหนื่อยกับเรื่องราวข่าวคราวฉัน
คืนและวันฉันเหม่อมอง...จ้องเพียงฟ้า
หลบแสงจันทร์วันกระจ่าง...ทางดารา
เช็ดน้ำตา...ใต้สีเหลือบ...เคลือบสีจันทร์...

...เมื่อความรักผูกเงื่อน...เสมือนถัก
กลอนสลักไร้กุญแจมิแปรผัน
ความรู้สึกบันทึกค่าว่าผูกพัน
สมองมันก็จำอยู่มิรู้เลือน...

(๔)

...เวลาเคว้างบนทางฝันหวั่นไหวหนอ
มือถักทอสายทาง...หรือวางเฉือน
บนทางเก่าล้มลุก...ปลุกใจเตือน
รอคลาดเคลื่อนเลื่อนแผลที่แผ่มอง

...ความว่างเปล่าทางฝัน...รอฉันไหม?
หรือมีใครรอท่า...มาสนอง
ณ วันนั้น ฝันจะจาง,สว่างรอง
ขอเราสองประคองฝัน...อย่าหวั่นเลย...

ตะวันฉาย
๑๙ มีนาคม ๒๕๕๕

(http://www.qzub.com/bar_017.gif) (http://www.qzub.com)

ชื่อบทกลอน:คืนว่างว่างบนทางฝัน
ชื่อผู้แต่ง:ไร้นาม

(http://image.ohozaa.com/i/cb6/Kn1fhW.jpg) (http://image.ohozaa.com/view2/vY0jTiovztQAp2tW)

(http://www.qzub.com)

(http://www.qzub.com/bar_014.gif)

แสงลมอ่อนภากรคล้อยลอยลับแล้ว
เสียงเจื้อยแจ้ววิหคร้องซ้องผสาน
พลางโผบินสู่ถิ่นรังหลังวิกาล
จันทร์คืบคลานเคลื่อนขับรับราตรี

เด่นสกาวหมู่ดาวส่องบนท้องฟ้า
ระยิบตาลลิตล้วนนวลฉวี
เป็นประกายฉายฉาบทาบธาตรี
แวววารีเรื่อเรืองไรทั่วสายธาร

นึกน้อมนำธรรมชาติท่านวาดไว้
เป็นแรงใจให้ชีวิตคิดฮึกหาญ
สู้อดทนฝึกฝนประสบการณ์
กลับคืนบ้านทอแสงไฟให้ประชา

เทียบเทียนนี้มีราคาว่ามากน้อย
คงต่ำต้อยกว่าสุริเยนทร์เป็นนักหนา
หากสว่างบนทางมืดฝืดเคืองตา
ครองคุณค่าดั่งดวงจันทร์ในวันเพ็ญ

เฉกตัวฉันยึดมั่นความฝันใฝ่
ท้องถิ่นไทยเจริญจรัสปราศทุกข์เข็ญ
แสนสงสารประชาชนทนลำเค็ญ
จึงขอเป็นเทียนดวงน้อยคอยส่องทาง

มีพธูยืนอยู่เคียงพร้อมเพรียงพริ้ง
ไม่ประวิงอุปสรรคที่ขัดขวาง
ดุจดวงดาวพราวแสงคู่คคนางค์
เดินเคียงข้างสู่หลักชัยดั่งใจจง

(http://www.qzub.com/bar_014.gif)

ชื่อบทกลอน : กลับตัวให้ทัน

ผู้แต่ง : Jurndiidee-Lovediidee

วันเวลาพาขีดเขียนเรื่องชีวิต
กรงขังจิตสอนให้กล้าชะตาแกร่ง
มีบทเรียนเปลี่ยนทางเดินของข้อคิด
เพียงก้าวผิดปิดประตูไม่รู้ทาง
ต้องตั้งหลักพักใจให้ว่างเปล่า
มองเรื่องราวให้ขาดบนทางฝัน
เป็นเวลาว่างของเราโดยเฉียบพลัน
เวลาพักบนทางฝันให้ปรับตัว
แต่ฉันกลัวเสียเวลาในช่วงแรก
เพราะยังแปลกและสับสนปนวุ่นวาย
ความว้าวุ่นที่ยังมีรุมทำร้าย
จนสุดท้ายตั้งสติตามนิยามธรรม
เมื่อจิตสบายกายพักผ่อนหายร้อนจิต
ฉันเริ่มคิดมองเรื่องราวที่เปลี่ยนผัน
มีเหตุการณ์มากมายต้องเผชิญและฝ่าฟัน
เส้นทางชันสู่ยอดฟ้า ณ ลานดาว
เป็นทางยาวบางคราวเราต้องหยุดพัก
แมวเหมียวน่ารักมาคลอเคลียอยู่เป็นเพื่อน
ฉันนั่งเล่นกับเจ้าเหมียวอย่างเพลิดเพลิน
เพื่อเชื้อเชิญความสุขสร้างสีสัน
สร้างบทเพลงบรรเลงร่วมแบ่งปัน
ทำนองฝันนั้นสบายคลายอารมณ์
ยามหายเหนื่อยอย่าเรื่อยเปื่อยลุกขึ้นใหม่
เมื่อจิตใจโปร่งเบาเงาควาามคิดจึงสร้างสรรค์
เริ่มลงมือจรดเส้นลายร่ายภาษาคำประพันธ์
ผ่านวาจาย้อนความจำรำพันไป
กลั่นออกมาเป็นบทความย้อนดูใจ
ฉันสนุกยามแต่งแต้มข้อความตามวิสัย
แต่งมาแต่งไปมากมายนับไม่ทัน
วันเบาเบาจึงเพลิดเพลินดำเนินไกล

emo_126

ชื่อบทกลอน : รสเบาเบา เย้าอารมณ์

ผู้แต่ง : Jurndiidee-Lovediidee

emo_50 emo_50 emo_50

ลานหญ้าทุ่งกว้างมองฟ้าใส
พรมดาวพราวแสงระยับใจ
สายลมพริ้วไหวสายน้ำรินเรื่อยมา
ยามอาทิตย์ส่องแสงบนท้องฟ้า
สีทองทาฉาบพื้นดินกลิ่นตะวัน
เมื่อแสงจันทร์แต่งแต้มฟ้าราตรี
นวลเข้าทีประดับดาวราวภาพวาด
ฉันหมายมาดคาดหวังพักพิงใจ
อารมณ์ไหวอ่อนหวานสำราญหนอ
เฝ้าเพียงรอลมพัดผ่านสดชื่นหนา
นั่งแกว่งไกวรสซาบซ่านผ่านอุรา
นิ่งทุกคราคิดความตามสมอง
ปรุงแต่งความนัยให้ตรึกตรอง
ให้คล้องจองภาษาว่าคำหวาน
จบเรื่องเขียนเรียงร้อยจากวันวาน
ฉันเข้าครัวตั้งเตาเคี่ยวน้ำตาล
สร้างตำนานกลมกล่อมก้นโรงครัว
เรื่องอร่อยจึงเริ่มต้นบนเตาไฟ
ละลายชอคโกแลตในหม้อใส
พร้อมเนยนมดึงรสขมให้ละเมียดละไม
ผงโกโก้ใส่ลงไปไข่แดงตามน้ำตาลร้อน
น้ำผึ้งนิดเหล้ารัมหน่อยค่อยค่อยกวน
กลิ่นอบอวนยวนเย้าเร้าแววตา
น่ากินหนาแต่ต้องรอให้เขาเย็น
ปั้นเป็นก้อนกลมกลมกลิ้งผงโกโก้
ไม่คุยโวอร่อยจริงจริงสนุกจัง

ชื่อบทกลอน : เวลาว่าง ทางจันทร์ ฝันกระต่าย
ผู้แต่ง : fern29123(ศรีธนญชัย)
เวหากว้าง ทางฝัน จันทร์ลอยเด่น
นอนเหม่อเล่น เห็นดาว พราวสดใส
วาดทางฝัน ขั้นเส้น เป็นบันได
เพื่อก้าวไป ให้ถึง ซึ่งดวงจันทร์
เวลาว่าง ทางฝัน เรากำหนด
อนาคต ลดเลี้ยว เที่ยวทางฝัน
ชีวิตเรา เราสร้าง วางเดิมพัน
ด้วยวันนั้น วันที่ เป็นของเรา
กว่ากระต่าย ป่ายปีน ไปดวงจันทร์
กว่าวันนั้น มันคง เหนื่อยเมื่อยเหงา
เวลาว่าง ถอนหายใจ ออกเบาๆ
อาจมีเศร้า เคล้าคลอ ปนท้อใจ
ในวันที่ สำเร็จ เสร็จซึ่งฝัน
มีสิ่งนั้น ทำให้ยิ้ม ใครรู้ไหม
รางวัลแห่ง ความอดทน ทุ่มกายใจ
สิ่งนี้ไซร้ "ความภูมิใจ" ตอบแทนตน

emo_126 emo_126 emo_126

ชื่อบทกลอน : อาลัยเยาวเรศ

ผู้แต่ง : เมฆสีรุ้ง

(http://hilight.kapook.com/img_cms2/news3/article-0-0B32512300000578-686_634x726.jpg)

(ขอขอบคุณภาพประกอบจาก www.kapook.com (http://www.kapook.com))

อาลัยเยาวเรศ

ท่ามกลางดวงดงภุมเรศ
ยังยวนยลแลเพศเฉดบุปผา
สีสันมลังเมลืองอร่ามตา
แว่วเสียงสกุณาวนาดอน

พันธุ์เพรียวเขียวชอุ่มชโลมเนตร
ชุ่มชื้นระรื่นเคจฉ์เสกสลอน
เย็นจับพสุธาระอัมพร
ขจีลุ่มหุ้มขจรขจายพันธุ์

เดินดอมตอมกลิ่นประทินยล
เหนือกลิ่นรสสุคนธ์ที่ดลฝัน
สายธารทอแสงแข่งตะวัน
ระยิบยาวพราวอำพันละลานตา

สะท้อนรอนรับแสงรวนระเรข
รายระยับจับเมฆในเวหา
เป็นสายรุ้งคุ้งครอบรจนา
แต่งแต้มท้องนภาให้น่ามอง

เหลียวมองรอบกายที่ใดนี่
เดินทางกลางวิถีที่สนอง
ดั้นด้นทนฝ่าดาษละออง
ถึงครรลองปองฝันกระนั้นฤๅ

หันกลับลับตาที่มานั้น
ขวากหนามที่เคยกั้นสะบั้นหวือ
บากบั่นฟันฝ่าด้วยสองมือ
แหกหักยักยื้อจนถึงทาง

เพ่งพิศทิศหน้าว่างามนัก
เพิ่งประจักษ์จุดหมายไม่เกินสาง
สุดเขตขอบนภาที่เลือนราง
แลเห็นแสงสว่างอยู่รำไร

จากจรมรคาที่มานั้น
จนพลันทันเห็นทางสว่างไสว
ให้หวนคิดถึงยอดยวงดวงฤทัย
ป่านนี้จะเป็นไรไม่รู้ดี

ฝากพระพายร่ายสาส์นผ่านเวหา
ข้ามนภาผ่านภพนพวิถี
สะท้อนแรงแสงดาวในราตรี
ส่งสดับนารีที่เฝ้ารอ

บอกเจ้าทุเลาใจนะมิ่งแก้ว
พี่มาถึงที่แล้วแคล้วคลาดหนอ
แสงสว่างสุดทางอาบสายทอ
จึ่งชะลอถ่อความมาเยี่ยมเยือน

ไม่ต้องพ้อท้อใจให้โศกศัลย์
แม้ไม่อาจมาด้วยกันพลันเสมือน
ยังเราสองประคองก่ายไม่บ่ายเบือน
จวบจนฝันรางเลือนได้เหมือนจริง

ไม่เคยลืมวันเก่าของเราสอง
ร่วมครรลองล่องรักกระหนุงกระหนิง
อาจจะผ่านมาแล้วก็นานจริง
แต่ดวงใจใฝ่ประวิงไม่ทิ้งนวล

พักล้าจากทางฝันอันสดใส
ทอดกายระบายใจให้ลมหวน
ภาพเก่าที่เรารักยังมักยวน
ยังเชื้อชวนให้มวลจิตคิดถึงเธอ

ไม่รู้ยอดดวงรักประจักษ์ไหม
ผิจะคิดไปไกลว่าฉันเพ้อ
เหมือนที่เคยเปรยปลงหลงละเมอ
พร่ำภิรมย์หาเธอถึงดวงจันทร์

วันวานผันผ่านนานมาแล้ว
ที่ดวงแก้วเยาวเรศร่วมเสกฝัน
แม้ชะตามิอาจยื้อดื้อดึงดัน
ต้องจำจากพรากกันนิรันดร

เสียงหัวร่อต่อกระซิกระริกระรี้
ชวนเกษมเปรมปรีดิ์มีออดอ้อน
ยังจำจดทดไว้ไม่ลดทอน
เป็นกำลังยามอ่อนให้ลุกเดิน

แม้สิ้นฝันเราสองที่ร่วมสร้าง
แม้อ้างว้างเพียงใดที่ห่างเหิน
เมื่อเธอฝากให้ฉันพาดำเนิน
จวบจำเริญเผชิญชอบขอบนภา

บัดนี้จวนเจียนจะถึงแล้ว
จึงวางร่างถ้อยแก้วระแว่วหา
จากเบื้องล่างสู่ห้วงฟ้าดารกา
ให้ดวงเจ้าเยาวภาพิราลัย

ปล. ดาวบนฟ้าคว้ามาได้... ใครเล่าจะร่วมชื่นชม...

ด้วยรักและอาลัย.... เมฆสีรุ้ง

อ้างจาก: ปราชญ์ศรีกวีน้อย ♥ ที่ 01 เมษายน 2012, 07:32:AM

ชื่อบทกลอน : หน้าที่ที่มีฝัน
ผู้แต่ง : ปราชญ์ศรีกวีน้อย

ลาจากบ้าน แรมรอน มานอนไกล
ก็หวังใช้ เหงื่อกายา แลกอาหาร
เข้าเมืองกรุง ศรีวิลัย ใจตระการ
เพื่อหางาน นานพ้น จนท้อใจ

ตัดใจจาก รากหญ้า มาเลี้ยงท้อง
ต้องประคอง ข้างหลัง ต้องยังไหว
เก็บเงินน้อย คอยส่ง บรรจงไป
หวังจะให้ พ่อแม่น้อง อิ่มท้องกัน

จับหน้าที่ สองมือ ถือเดินหน้า
ให้ปาจอ้า คาบใจ ให้ถึงฝัน
หากว่างแบ่ง แต่งกลอน อ้อนประพันธ์
เผื่อสักวัน ฉันจะเป็น เช่นกวี

ฐานะด้อย น้อยค่า ราคาชีพ
เอาแขวนหนีบ บนราวด้าย สายวิถี
แต่ย่ำเดิน บนเส้นธรรม นำความดี
ต่อให้มี ใครมาว่า ข้าไม่เกรง

หนึ่งจะเป็น คนดี ที่ใครรัก
สองแม้จัก แกร่งกว่าใคร ไม่ข่มเหง
สามจะร้อย ถ้อยฤดี วลีเพลง
สี่บรรเลง กลอนชีวิต ลิขิตตน

ชอบสิ่งใด ใจแค่ทำ ให้หนำไว้
ก็สุขใจ ไม่มีทุกข์ ทุกแห่งหน
ติดแค่บ่วง ห่วงรัก ถักเวียนวน
เป็นห่วงอล มัดให้ ไม่คลายคลา

ห่วงประหนึ่ง สวยหอม ดอมดมได้
ดังพืชไม้ เมื่อมะลิ ผลิดอกหนา
ต่อให้ริด ดอกโรย โปรยหญ้ามา
หรือเหี่ยวล้า กลิ่นพร้อม ยอมให้ดม

ทั้งหมดนี้ มีไว้ เอาไปคิด
ว่าชีวิต ลิขิตได้ ให้สุขสม
แค่ลำดับ สลับเปลี่ยน เวียนกลืนกลม
ฝันผสม หน้าที่เรา ไม่เหงาเอย~

emo_30

ผมอยากส่งกลอนประกวดเวลาว่าบนทางฝันจะส่งเมื่อวานแต่ว่ามีปัญหาทางเนทอย่างมากจนไม่ได้เข้ามาเลยเข้ามาก็หมดเขตแล้ว
รบกวนท่านเว็บและกรรมการกลอนทุกท่านพิจารณาด้วยครับ
เพราะผมมีปัญหาทำให้เขาเวปไม่ได้จริงๆ ขอบคุณครับ..

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

รวมกฎระเบียบและประกาศจ้ะ => ห้องประกวดแต่งกลอน => ข้อความที่เริ่มโดย: บ้านกลอนไทย ที่ 01 มีนาคม 2012, 12:46:PM