พิมพ์หน้านี้ - บทกลอนฉันไม่เลิสลอยน้อยคุณค่า

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนประชดรัก => ข้อความที่เริ่มโดย: พยัญเสมอ ที่ 28 มกราคม 2014, 03:42:AM



หัวข้อ: บทกลอนฉันไม่เลิสลอยน้อยคุณค่า
เริ่มหัวข้อโดย: พยัญเสมอ ที่ 28 มกราคม 2014, 03:42:AM



บทกลอนฉันไม่เลิสลอยน้อยคุณค่า

.............................................

บทกลอนฉันไม่เลิสลอยน้อยคุณค่า
จึงไม่มีราคาสง่าศิลป์
ผู้พบเห็นผ่านตามองชาชิน
ก็เพียงดินใช่ดาวสกาวใด

ไม่งดงามหวามจิตจนคิดลึก
ไม่ผนึกซอกซอนซึมอ่อนไหว
ไม่ฉาดฉานหวานขมอารมณ์ใคร
ก็ฉันแต่งเรื่อยไปตามใจเรา

กลอนของฉันวันนี้มีไม่น้อย
แต่คนคอยรออ่านกานท์ฉันเล่า
เคารพสิทธิ์คิดรู้อย่าดูเบา
อย่าถือเอาตามใจไปบรรเลง

จงภูมิใจในตนด้นเอาเถิด
จึงจักเกิดราคาสมกล้าเก่ง
อย่าถือสิทธิ์ล่วงล้ำไม่ยำเยง
จึงไม่เคว้งเกียรติศักดิ์นักกวี

จะเพราะมากเพราะน้อยไม่ค่อยเพราะ
เขาจะเยาะเขาจะเย้ยมิเคยหนี
งานศาสตร์ศิลป์สรรค์สร้างทางวาที
ย่อมมีดีและมิดีคลุกคลีไป

หวังเลิศหรูชูเด่นเป็นสง่า
สมควรค่าจรรโลงต้องโปร่งใส
อย่าแอบแฝงแปลงหลอกมีนอกใน
ถือเอาใจบริสุทธิ์ผุดประกาย

บทกลอนฉันไม่เลิศลอยน้อยคุณค่า
คิดนำมาชูเชิดไม่เฉิดฉาย
แม้นหากหวังดังเด่นดุจเพ็ญพราย
พึงละอายสักนิดคิดก่อนทำ


Orion264(มือขวา)
๒๘ มค ๒๕๕๗







หัวข้อ: Re: บทกลอนฉันไม่เลิสลอยน้อยคุณค่า
เริ่มหัวข้อโดย: รัตนาวดี ที่ 28 มกราคม 2014, 04:44:AM

 emo_79


...บทกลอนฉัน ไม่เลิส ประเจิดค่า
ใครที่มา อ่านเล่น เป็นต้องขำ
สื่อความหมาย เหมือนมั่ว ดั่งคั่วยำ
ร่ายลำนำ  แสร้งสุข ทุกข์อุรา...

...กลอนไม่เลิศ เลอค่า พาหวามจิต
แต่งพลางคิด เผื่อใคร ฝันใฝ่หา
เข้าบ้านกลอน บันทึก ดึกทุกครา
ตรงเวลา บางใคร ต้องไปนอน...

...กำลังใจ ไม่พอ มิท้อถ้อย
แต่มีบ่อย เธอเอ๋ย เคยใจอ่อน
มีเวลา น้อยนิด คิดถ้อยกลอน
ยังรีบย้อน มาถาม หาหัวใจ...(ใถหาหัวจาม.. emo_26)

รัตนาวดี
 emo_60 emo_126   


หัวข้อ: Re: บทกลอนฉันไม่เลิสลอยน้อยคุณค่า
เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 28 มกราคม 2014, 09:51:AM
(http://image.ohozaa.com/i/76a/hjaoG.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/67qA)
ส่วนกลอนฉัน นั้นเจ๋ง เก่งเลิศหรู
เชิงชั้นครู ดูเยี่ยม เทียมสมัย
หลายคนอ่าน ยกนิ้ว ลิ้วทันใด
พึงพอใจ ในถ้อย ที่ร้อยเรียง

บ้างคนชม ชอบชื่น ระรื่นรส
เหยาะหยาดหยด เยิ้มยิ้ม ลิ้มฟังเสียง
เสนาะโสต โปรดรู้ สู่สำเนียง
สลักเคียง ห้องใจ ให้ยืนยง

เข้าบ้านกลอน ตอนไหน ใจเป็นสุข
ร่วมสนุก ผองเพื่อน มิเลือนหลง
แหย่เย้าหยอก บอกไป ใจซื่อตรง
คอยเติมลง ตลอด กอดเกี่ยวทรวง

สื่อความหมาย ชายงง เกิดหลงไหล
มารุมเร้า เอาใจ ในทุกช่วง
จนกลัดกลุ้ม หลุ่มร้อน อ้อนอยากควง
บ้างตามหวง หึงโหด จักโทษใคร

เพราะตัวเรา หว่านหวาน ขับขานถ้อย
มดเป็นร้อย ตามติด เฝ้าชิดใกล้
ฉ่ำด้วยกานท์ กลมกล่อม ห่อห้อมใจ
จนฤทัย หลงอักษร ถึงตอนนี้
พันทอง
๒๘/๑/๕๗
(http://image.ohozaa.com/i/76a/hjaoG.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/67qA)


หัวข้อ: Re: บทกลอนฉันไม่เลิสลอยน้อยคุณค่า
เริ่มหัวข้อโดย: ปู่ริน ที่ 28 มกราคม 2014, 11:23:AM
กลอนปู่..เศร้า ร้าวหรุ่ม กลุ้มดวงจิต
สาวสาวติด ตามหา...หลบหน้าหนี
จองรีสอร์ท เมืองชุมพร เต็มข้ามปี
แถมโทรมา หาถี่ถี่ ..น่ารำคาญ

ต้องหนีไป..เมืองบางแสน ตากอากาศ
หลายคนตาม ไปอาละวาด อย่างอาจหาญ
ขึ้นรถยนต์ ต่อรถไฟ ไป..เมืองกาญจน์
น้องนงคราญ ตามพบ..ปู่ อยู่เรือนแพ

รีบจ้ำอ้าว หนีเนื้อทอง ..ล่องลงใต้
ถึง..หาดใหญ่ ตลาดน้ำ ..บ้านคลองแห
ขึ้นสองแถว หนีไกล ไม่เหลียวแล
เวรกรรมแท้..แพ้ความหล่อ ..ต้องทุกข์ทน

ถึงสนามบิน หาดใหญ่ หัวใจชื้น
ด้วยขัดขืน หนีหน้าไป เพราะไม่สน
ถึงเชียงใหม่ ไม่ห่วงหา น้องน่ามล
ดูสาวดอย สวยทุกคน หนอนวลนาง

ต้องหนีกลับ สาวบังคับ อยู่..เมืองเหนือ
ปู่..นึกเบื่อ กลับชุมพร..ตอนฟ้าสาง
หักห้ามใจ ถือสมถะ ยอมละวาง
ยินเสียงคราง...ละเมอฝัน..เช้าวันอังคาร

                             ริน ดอนบูรพา
                                       ๒๘ ม.ค.๕๗
 
emo_82


หัวข้อ: Re: บทกลอนฉันไม่เลิสลอยน้อยคุณค่า
เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 28 มกราคม 2014, 08:47:PM
emo_116 emo_126
อ่านจนจบ ฝันไป ไหงเป็นงั้น
หลอกให้พัน หลงเชื่อ เจือประสาน
ทั้งขึ้นเหนือ ล่องใต้ ใครระราน
จนดวงมาน ย่ำแย่ แท้ทุกข์ทน

กลอนมันเศร้า เหย้าหยอก บอกหัวเราะ
กลอนไม่เพราะ เจาะไข่ ใส่อย่าสน
กลอนไม่หวาน ตาลอ้อย ปล่อยลงปน
กลอนจะข้น หวานมัน ขึ้นทันที
พันทอง
 emo_116 emo_126