ต้องจากบ้านจากเรือนเหมือนพลัดพราก
ต้องจำจากมาไกลในถิ่นฐาน
หอบเสื้อผ้าเสื่อสาดด้วยคาดการ
แม้เนิ่นนานก็ไม่ท้อขอเพียงเจอ
ต้องลัดดงลงดอยลอยข้ามฟาก
กินข้าวตากข้าวหลามตามเสนอ
กินกบเขียดเบียดเลาะเสาะหาเธอ
ปากบ่นเพ้อเธอไฉนทำใจดำ
บอกแต่เพียงหน้าตามาให้รู้
ส่วนที่อยู่ไม่เคยแจ้งแหล่งงามขำ
ว่าอยู่ป่าหรืออยู่ดอยไร้ถ้อยคำ
หรือต้องดำลงหาในวารี
วานเพื่อนพ้องน้องพี่ที่อ่านพบ
หากประสพพบนางทางวิถี
ตามคำบอกของนางทางวจี
ว่าหญิงมีรูปงามตามที่แจง......
.................
......อันตัวจริงหญิงนี้มีข้อเด่น
ผู้พบเห็นชมจากใจไม่แอบแฝง
ว่าตาเข..ตัวต่ำ...ผิวดำแดง..
กลิ่นหอมแรง..ด้วยสาบเนื้อ...ปนเหงื่อตัว..
ทั้งฟันเหยิน..ผมหยิก..อีกปากห้อย..
ผิวลายพร้อย..ด้วยรอยแผล..แลเห็นทั่ว..
ยามย่างผ่านทารกตกใจกลัว
มิได้มั่วจริงจริงนะรับประกัน.......
............................
หากใครเจอเธอก่อนอย่านอนหลับ
ให้กำกับด้วยเวทย์กักเขตขัณฑ์
แปะหน้าผากด้วยผ้าเสกลงเลขยันต์
แล้วบอกฉัน..จะไปรับ..เธอกลับมา.
