หยุดดด !!

เสียงบุรุษหยุดอาชาม้าสีหมอก

แลเห็นดอกเหมยฮัวกลาดทั่วผืน

ร่องรอยทะปะยุทธดุจครั่นครืน

เรียงรายพื้นเกลื่อนภูษา “ ข้าช้าไป ”

แม่ชบาซาหมวยต้องฉวยฉุด

โดยจอมยุทธผุดผยองช่ำชองศิลป์

ศึกชิงนางครานี้ถึงชีวิน

ต้องแดดิ้นสิ้นวายตายข้างไป

ไป!!

เสียงบุรุษฉุดสายรวบควบอัศว

หมายปะทะฉะสิงห์ชิงซาหมวย

ด้วยวิชากระยาจกฉกระทวย

พร้อมแม่ไม้ร่ายมวยชิงหมวยมา.....



......................................................................



......เหยียบภูผาแล้วหันหน้า..บูรพาทิศ

...ด้วยเรืองฤทธิ์..เรียกเมฆาพร่าแสงสูรย์

...จากนี้เพียงดวงจันทรา...จ้าไพบูลย์

...เจิดจำรูญทั่วอาณา..นภาเดียว


......อยากเรียนว่าคุณประภาคารพราวแสง..คุณเป็นคนมีทักษะ..อารมณ์ขัน...อ่านกลอนที่คุณต่อมาครั้งใดเกิดอาการ..ไปไม่เป็นค่ะ...ขอบคุณที่ทำให้หัวเราะดังกว่าปกติ...ตอนนี้ก็ยังยิ้ม