เก่งคอยจัดปลาทูให้อยู่เข่ง
เพื่อละเลงความสุขตนทุกเมื่อ
เรือประมงวิ่งวุ่นอย่างจุนเจือ
ปลาเป็นเบือขึ้นอวนเย้ายวนกา
คลื่นซัดสาดผสมสายลมชื่น
น้ายังยืนถามไถ่คุยใกล้ป้า
อาก็เมินเดินหลบไม่สบตา
ขอเก่งมาช่วยปั๊บเขากลับพอ
ยังเสริมเข่งมากมายอีกภายหลัง
ฝ่อหลายครั้งแรงหมดเบื่อจดจ่อ
รอคนมาช่วยยื้อแทบมืองอ
ใจมันท้อบางทีอยากหนีไกล!ฯ
อริญชย์
๒๕/๙/๒๕๕๖
ปล.กลอนบทนี้เป็นเพียงจินตนาการทดลองทางความคิดเล่น ๆ เหมาะสำหรับอ่านเพื่อความเพลิดเพลินเท่านั้น
ไม่ควรนำไปเป็นแบบอย่างอ้างอิงเน้อ อาจมีส่วนคล้าย “กลบทครอบจักรวาล”บ้าง เนื่องจากเลียนแบบเสียง
เพียงแต่คำหน้าและคำหลังของกลอนบทนี้ใช้คำคนละคำกัน
ขอขอบคุณทุกท่าน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
