มองเมฆลิบพริบตากี่คราครั้ง
เมฆก็ยังเปลี่ยนรูปทุกวูบฉาย
มองเดือนเพ็ญเด่นหล้าดาราราย
ก็ยังลับกลับกลายทุกนาที
มองสังคมบ่มสุขทุกคราครั้ง
คนก็ยังเปลี่ยนไปในวิถี
ปนชั่วเลวเหลวข้นคนคดี
แม้ชิ้นคงผงคลียังมีคละ
มองใจตนค้นหาทุกคราครั้ง
ใจก็ยังเปลี่ยนขั้วทุกชั่วขณะ
ตราบกิเลศเลศเร้าเอาชนะ
จิตคงจะละเบื่อต่อเมื่อตาย ฯ
พรายม่าน
สันทราย
๑๒.๐๘.๕๔
ยังงี้ไม่เรียกว่าเศษกลอนนะ ท่านกามนิต
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
