มีสิทธิ์แค่คิดถึง
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
16 พฤษภาคม 2024, 04:35:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: มีสิทธิ์แค่คิดถึง  (อ่าน 1499 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
10 เมษายน 2013, 01:59:PM
ธาราวารี
LV2 วัยเร่ร่อนผจญภัย
**

คะแนนกลอนของผู้นี้ 4
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 14


https://www.facebook.com/pond.supachok
« เมื่อ: 10 เมษายน 2013, 01:59:PM »
ชุมชนชุมชน



                                   อยู่แห่งใหน..ใกล้ใกล..ขอให้รู้               ถ้าหดหู่..ทำอย่างไร..ให้หายเหงา

                        รังเกียจมั้ย..ถ้าให้มี..เพียงสองเรา                     เผื่อบรรเทา..ความเบื่อหน่าย..ภายในใจ

                        เธอก็เหงา..เราคิดถึง..ครึ่งทางกัน                 คำแสนสั้น..นัดวันมา..จะได้ใหม

                        พูดไม่เก่ง..แต่ออกมา..จากข้างใน                    อาจจะไร้..ตัวตน..ในสายตา

                                   แม่เธอหึง..ดึงลูก..ผูกพันธ์หวง                      พ่อก็ห่วง..พ่วงลูก..ติดต่อหน้า

                       ก็ดีแล้ว..ถึงจะแห้ว..บางเวลา                            แต่สัญญา..ว่าจะรัก..ภักดีเธอ

                       ทำงานหนัก..พักซักนิด..ค่อยคิดค้น                  ทุกเหตุผล..เธอทุกเมื่อ..เชื่อเสมอ

                       เชื่อคนยาก..แต่อยากเน้น..ว่าเว้นเธอ                 คงละเมอ..เพ้อหา..วาจางำ

                                    รักรวนเร..ร้าวรานแล้ว..รูปเลือนราง                  เจ็บจงจาง..จากใจจิต..จะจดจำ

                       คงคลายเครียด..ข้าขอคลาย..ใคร่คิดคำ               ทั้งที่ทำ..ที่ถูกทิ้ง..ทิ้งท้ายท่วง

                       จากวันนั้น..ชอบเก็บงำ..ในความคิด                  พอสะกิด..พูดนิดนิด..ไม่ต้องห่วง

                       แท้ที่จริง..คงรู้สึก..ลึกถึงทรวง                           อยากขอควง..แค่อยากให้..ได้พบเจอ

                                     แต่ความจริง..เสมือนเสียง..เพียงแค่ฝัน               เพราะนับวัน..กำแพงนั้น..กั้นสูงเว่อ

                       เราคิดมาก..เพราะอยากเห็น..รอยยิ้มเธอ             ดูเสร่อ..ในบางแง่..แต่รักจริง

                       สัมผัสกาย..คลายทุกข์..สุขได้ใหม                      สัมผัสใจ..คลายเศร้า..เหงาปลิดทิ้ง

                       แต่ก็คง..ไม่มีสิทธิ์..จิตประวิง                             ใด้แค่นิ่ง..นั่งมองจ้อง..ลูกนัยตา

                                      เราไม่คิด..จะรั้งดึง..หรือหึงหวง                         เพียงเป็นห่วง..บางช่วงนั้น..เจอปัญหา

                       เพราะคิดดี..อยากทำดี..ตลอดมา                         จึงอยากหา..กล่าววาจา..อย่างจริงใจ

                       ความคิดเรา..ไม่เคยมี..ความนัยแฝง                    ถ้าเคลือบแคลง..ให้สลัด..ทิ้งลงได้

                       ควรทิ้งใว้..ให้มันอยู่..ภายในใจ                           เมื่อหมดใคร..จะได้เหลือ..เราคนนึง

                                    เพียงคำนี้..จะขอฝาก..ผ่านฟากฟ้า                        ผ่านเมฆา..ล่องลอยมา..ว่าคิดถึง

                      ว่าห่วงใย..ในทุกวัน..คิดคะนึง                             ถึงไม่ซึ้ง..แต่ตราตรึง..อยู่ในใจ

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รพีกาญจน์, Thammada, รัตนาวดี

ข้อความนี้ มี 3 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s