|
หัวข้อ: ค่ำคืน..ที่กลืนกล้ำ เริ่มหัวข้อโดย: ทอฝัน ที่ 15 มิถุนายน 2010, 06:17:PM (http://www.klonthaiclub.com/pic/fell_007.gif) ฝนพรำพรำในใจทั้งใน-นอก เปียกทุกซอกหัวใจไปหมดแล้ว ส่วนที่เคยเฝ้าถนอมถูกย้อมแมว ไม่เหลือแววเมตตาเคยอาทร เสียงที่เคยนุ่มนวลก็ห้วนมาก ริมฝีปากเคยกล่าวกลับผ่าวร้อน ใจคนเคยอ่อนแอทำแง่งอน เหลือตระกอนแห้งผากก่อนจากไป เริ่มเห็นรอยร้าวแล้วแก้วใบนี้ เก็บอย่างดีซ่อนแยกแตกจนได้ ยามเคลือบแคลงแรงรักได้พักใจ เจ็บเมื่อไรคำตอบคือปลอบมา เมื่อเธอรู้จุดอ่อนฉันตอนเศร้า ทำไมเล่า?ไปแจกคนแปลกหน้า ยังทับโถมโหมซ้ำได้ตำตา ไร้ราคาสำหรับเธอแล้วเหรอรัก ทุกคืนค่ำ...กล้ำกลืนยังตื่นอยู่ ช่างหดหู่โหยไห้ได้ประจักษ์ กลับไม่แคร์แลเลยที่เคยภักดิ์ ที่ย้ำนักท้ายจดหมายเป็นสายลม เมื่อฝนยังสั่งฟ้าไม่ลาโลก ฉันเปียกโชกน้ำตาก็สาสม คนหลายใจอยู่ดีมีคนชม ฉันซานซม..เป็นควายไม่ชายตา ...........................//กลอนของเพื่อนค่ะ หัวข้อ: Re: ค่ำคืน..ที่กลืนกล้ำ เริ่มหัวข้อโดย: ตะวันฉาย ที่ 18 มิถุนายน 2010, 03:48:PM ...กับคืนร้าวหนาวเหน็บเก็บความเศร้า
รักลางเงาเราจางบนทางฝัน เคยส่งคำพร่ำมาลาลับพลัน มาห่างกันผันอักษรจรจากเรา ...มาแปรเปลี่ยนเวียนหลบไม่พบหน้า ไร้วาจาพาคำนำอับเฉา ไม่จารจดบทกลอนตอนเป็นเงา ส่งบทเศร้าเข้าให้ในชีวัน ...กับค่ำคืนที่กลืนกล้ำกับคำเก่า ไร้คนเล่าเฝ้าเย้าหยอกบอกใจฉัน ไร้คนสร้างทางกลอนมาอ้อนกัน เธอแปรผัน...หรือ...ฉันเปลี่ยน...บนสังเวียน...ที่เรียนใจ... ปล....หากบางคนผ่านมาอ่านที่จารถ้อย กับคำด้อยที่ร้อยมาค่าไฉน อยากให้ดูความรู้สึกของคนไกล จะลึกซึ้งบ้างไหมในใจเธอ.... หัวข้อ: Re: ค่ำคืน..ที่กลืนกล้ำ เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนไทย ที่ 18 มิถุนายน 2010, 05:07:PM ๐ เดินผ่านซอย รอยช้ำ กลืนกล้ำกล่าว ภาพเรื่องราว คราวนั้น ดันเสนอ ออกอวดอาย คลายซ้ำ ตอกย้ำเจอ ภาพของเธอ เออออ มาล้อเลือน ๐ เหมือนบางบาง จางไป ยามใจวุ่น ไม่นานหนุน หมุนกลับ มาสับเปลี่ยน ปากว่าตัด แต่ใจ รักไหลเวียน เจ็บจนเนียน เขียนบอก จากซอกใจ ๐ แอบดูเธอ เพ้อหา แต่ "อาร์ตี้" ใจของพี่ นี้เจ็บ ยากเย็บใหม่ ขอ "ตะวัน" นั้นสุข ทุกยามไป ผ่านทีไร ใจช้ำ....."ซอย....กล้ำกลืน" แบบว่า.......ซอยนี้ไม่อยากจะเดินผ่านเลยครับ เศร้าใจ..... emo_48 (http://img117.imageshack.us/img117/6945/7466bp0.gif) หัวข้อ: Re: ค่ำคืน..ที่กลืนกล้ำ เริ่มหัวข้อโดย: ตะวันฉาย ที่ 18 มิถุนายน 2010, 08:39:PM ๐ เดินผ่านซอย รอยช้ำ กลืนกล้ำกล่าว ภาพเรื่องราว คราวนั้น ดันเสนอ ออกอวดอาย คลายซ้ำ ตอกย้ำเจอ ภาพของเธอ เออออ มาล้อเลือน ๐ เหมือนบางบาง จางไป ยามใจวุ่น ไม่นานหนุน หมุนกลับ มาสับเปลี่ยน ปากว่าตัด แต่ใจ รักไหลเวียน เจ็บจนเนียน เขียนบอก จากซอกใจ ๐ แอบดูเธอ เพ้อหา แต่ "อาร์ตี้" ใจของพี่ นี้เจ็บ ยากเย็บใหม่ ขอ "ตะวัน" นั้นสุข ทุกยามไป ผ่านทีไร ใจช้ำ....."ซอย....กล้ำกลืน" แบบว่า.......ซอยนี้ไม่อยากจะเดินผ่านเลยครับ เศร้าใจ..... emo_48 ([url]http://img117.imageshack.us/img117/6945/7466bp0.gif[/url]) ...มาแวะซอยประจำที่คำเริ่ม ใจเข้าเพิ่มคำนะโมโถสุดฝืน กับคนเศร้าเหงาไปในทุกคืน กับใจยืนฝากซอยรอยประจำ ...ใช่มารอเพ้อหาแต่ "อาร์ตี้" ใจของพี่มารอเจ้าทุกเช้าค่ำ เปลี่ยนชื่อใหม่หรือไรที่ใจทำ มากลับลำใช้คำดาษแล้วพาดพิง ...ไม่เหลือแม้รอยจางทางใจเจ้า ลบลางเราเงาจางวางเข้าสิง ไม่เหลือแม้กลอนเหย้าเข้าแอบอิง "นะโม" ทิ้งพี่ไปให้ใจคอย.... ปล.....หากเข้าซอยมาอ่านช่วยจารไข ว่ามีใจให้กันหรือสุดสอย ฤาจะลบกลบทางให้จางรอย ค่อยขานถ้อยแล้วบอกลามาว่าอยากไกล ....หรือว่าเพราะใจเจ้ามีเงาสร้าง จึงจบทางห่างพี่ฤดีไหว ไปคบผู้ดูแลบอร์ดไว้กอดใจ จึงตัดใยไม่ให้เหลือ.....เผื่อคนรอ... emo_33 emo_33 หัวข้อ: Re: ค่ำคืน..ที่กลืนกล้ำ เริ่มหัวข้อโดย: พิมพิลาไลย ที่ 19 มิถุนายน 2010, 03:37:PM (http://i717.photobucket.com/albums/ww177/moldybiskit/night.gif) มองดูดาวพราวพริบระยิบยับ เดือนประดับกับนภาสง่าแสน จันทรามายิ้มยั่วทั่วดินแดน มองทั้งแผ่นฟ้ากว้างช่างสวยงาม หัวใจในยามนี้สิสุดฝืน กับค่ำคืนกลืนกล้ำคำเหยียดหยาม เมื่อไม่รักไม่ว่าอย่าประณาม คิดถึงยามรักเราเข้าใจกัน ถึงฟ้าสวยเดือนงามใยยามนี้ ใจริบหรี่แทบหยุดสะดุดฝัน เมื่อเธอเอ่ยเผยมาบอกลากัน เหมือนใจมันโดนกรีดด้วยมีดคม (http://i38.photobucket.com/albums/e105/CommentCrazyGirl/Icons%20Avatars/Fairy%20Icons/FairyPurple18.gif) พิมพิลาไลย หัวข้อ: Re: ค่ำคืน..ที่กลืนกล้ำ เริ่มหัวข้อโดย: nasmok ที่ 19 มิถุนายน 2010, 09:36:PM สายลมหวีดครวญคร่ำปลุกสำนึก ความรู้สึกคืนกลับประทับร่าง ตื่นจากฝันพลันผวาอย่างพร่าราง หัวใจครางแค่เพียงฝันยังพรั่นใจ เป็นอีกคืนที่ภาพซ้ำมากล้ำกลาย เป็นฝันร้ายที่เธอมาบอกลาไว้ อยากให้ลืมวันเก่าๆให้เข้าใจ จากนี้ไปคนละทางให้ต่างเดิน ในความฝันฉันยืนในคืนค่ำ ต้องกลืนกล้ำน้ำตาตกอกสะเทิ้น หัวใจแหลกแตกดับแสนยับเยิน เมื่อเธอเดินเหินห่างเลือนรางตา หากแต่ฝันมันขื่นขมช่างสมจริง ภาพเธอยิ่งชัดเจนเป็นหนักหนา เพราะภาพฝันวันนั้นที่พลันลา ยังติดตาตามความจริงเธอทิ้งกัน |