บางครั้งเบื่อเหลือทนต้องหม่นหมอง
นั่งเหม่อมองกลัดกลุ้มจนลุ่มหลง
เมียล้มตายจ่ากไปไม่มั่นคง
ชีวิตรักต้องจบลงขาดสัมพันธ์
ต้องกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกชายหมายพึ่งพิง
ลูกสามคนทำทุกสิ่งสร้างหลักฐาน
มิหวนกลับมาชื่นชมตั้งนมนาน
คงลืมบ้านเรือนหลังนี้ไม่มีใคร
ต้องนั่งเศร้าเฝ้ารอทดท้อจิต
นั่งครุ่นคิดขึ้นมาน้ำตาไหล
เมื่อวันเดือนหมุนเวียนเปลี่ยนแปรไป
เบื่อชีวิตเมื่อคิดไป...ไม่จีรัง
ด้วยชีวิตคนปนคลุกสุขโศกเศร้า
บ้างปวดร้าวดวงจิตบ้างผิดหวัง
บางครั้งนั่งขบคิด...โถอนิจจัง
ครอบครัวพังยังดิ้นรนทนทุกข์ตรม
ที่หายไปนั่งทำใจฝึกสมาธิ
นั่งตรองตริใคร่ครวญเรื่องขื่นขม
เรียงลำดับนับครั้งความระทม
ใช้ธรรมะ เข้าข่ม...กิเลสมาร.
ริน ดอนบูรพา
๒๙ พ.ค. ๕๖
นั่งเหม่อมองกลัดกลุ้มจนลุ่มหลง
เมียล้มตายจ่ากไปไม่มั่นคง
ชีวิตรักต้องจบลงขาดสัมพันธ์
ต้องกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกชายหมายพึ่งพิง
ลูกสามคนทำทุกสิ่งสร้างหลักฐาน
มิหวนกลับมาชื่นชมตั้งนมนาน
คงลืมบ้านเรือนหลังนี้ไม่มีใคร
ต้องนั่งเศร้าเฝ้ารอทดท้อจิต
นั่งครุ่นคิดขึ้นมาน้ำตาไหล
เมื่อวันเดือนหมุนเวียนเปลี่ยนแปรไป
เบื่อชีวิตเมื่อคิดไป...ไม่จีรัง
ด้วยชีวิตคนปนคลุกสุขโศกเศร้า
บ้างปวดร้าวดวงจิตบ้างผิดหวัง
บางครั้งนั่งขบคิด...โถอนิจจัง
ครอบครัวพังยังดิ้นรนทนทุกข์ตรม
ที่หายไปนั่งทำใจฝึกสมาธิ
นั่งตรองตริใคร่ครวญเรื่องขื่นขม
เรียงลำดับนับครั้งความระทม
ใช้ธรรมะ เข้าข่ม...กิเลสมาร.
ริน ดอนบูรพา
๒๙ พ.ค. ๕๖
บางครั้งเบื่อ เชื่อปู่ รู้ว่าเบื่อ
ปู่ยังเหลือ เกลื่อหนุน จุนเจือหลาน
อีกลูกน้อย คอยเคล้า เยาวมาลย์
ปล่อยเหตุการณ์ ผ่านไป ตัดใจปลง
คอยถนอม กล่อมเกลียง เลี้ยงลูกรัก
เฝ้าฟูมฟัก หลักวิชา ค่าสูงส่ง
แด่ลูกน้อย กลอยใจ ใฝ่ดำรง
ให้มั่นคง ตรงจริต ลิขิตงาน
อย่ามัวเศร้า เจ่าจด รัดทดนัก
ชีวิตรัก หักใจ ให้พ้นผ่าน
ลักละโมบ โลภหลง ไม่คงนาน
มั่นทำทาน จานเจือ เหลือแบ่งปัน
อันสังขาร ผ่านไป ไม้ใกล้ฝั่ง
รอวันพัง ฝังดิน สิ้นแล้วขันธ์
มีเกิดแก แลตาย วายชีวัน
เป็นเหมือนกัน ฉันเธอ เสมอไป
สมาธิ ริทำ นำวิญญาณ
ให้พ้นผ่าน มารกิเลส เป็นเหตุใคร่
ละละโมบ โลภหลง ปลงตัดใจ
เมื่อหลับดา คราใด ไปวิมาน
ชลนา ทิชากร
ปู่ยังเหลือ เกลื่อหนุน จุนเจือหลาน
อีกลูกน้อย คอยเคล้า เยาวมาลย์
ปล่อยเหตุการณ์ ผ่านไป ตัดใจปลง
คอยถนอม กล่อมเกลียง เลี้ยงลูกรัก
เฝ้าฟูมฟัก หลักวิชา ค่าสูงส่ง
แด่ลูกน้อย กลอยใจ ใฝ่ดำรง
ให้มั่นคง ตรงจริต ลิขิตงาน
อย่ามัวเศร้า เจ่าจด รัดทดนัก
ชีวิตรัก หักใจ ให้พ้นผ่าน
ลักละโมบ โลภหลง ไม่คงนาน
มั่นทำทาน จานเจือ เหลือแบ่งปัน
อันสังขาร ผ่านไป ไม้ใกล้ฝั่ง
รอวันพัง ฝังดิน สิ้นแล้วขันธ์
มีเกิดแก แลตาย วายชีวัน
เป็นเหมือนกัน ฉันเธอ เสมอไป
สมาธิ ริทำ นำวิญญาณ
ให้พ้นผ่าน มารกิเลส เป็นเหตุใคร่
ละละโมบ โลภหลง ปลงตัดใจ
เมื่อหลับดา คราใด ไปวิมาน
ชลนา ทิชากร