...เบื่อชีวิต คิดไป ใจมันน้อย
ยามต้องคอย ห่วงหา แหมน่าบ่น
เธอห่างหาย หลายวัน ฉันต้องทน
ใจหมองหม่น ทรมา ระอาจริง...
...มาหลบหาย คล้ายเหมือน แกล้งเฉือนจิต
เป็นเนืองนิจ หลายวัน ปั่นป่วนยิ่ง
อีกครั้งขอ เธอหวน ชวนอุ่นอิง
เบื่อไยทิ้ง ฉันร่ำ ร้องทำไม??!!..
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
