"ลืมจันทร์?"

..ขอบพระคุณ..ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ตครับ..

"ลืมจันทร์?"

๐

๐ เพียงเราต่ำเธอผ่านปานไม่เห็น
ดุจเราเป็นผู้ชายคล้ายล่องหน
สัจธรรมเผยจิตชีวิตคน
ยังเปี่ยมล้นความหมายแต่ไรมา

๐ เหมือนตะวันรุ่งอรุณอุ่นสาดแสง
ค่อยค่อยแจ้งย่างเยือนเพื่อนพฤกษา
เปลี่ยนชีวิตหลับใหลไพรพนา
ทุกชีวาอ้ารับกับตะวัน

๐ รอยยิ้มหวานอ่อนไหวจึงได้เห็น
ตะวันเป็นดั่งใจคนใฝ่ฝัน
ระคนปลื้มโลกใสอำไพพรรณ
เหมือนฉากกั้นโลกอื่นไม่ยืนมอง

๐ ด้วยชีวิตคนเราก็เท่านี้
ล้มพ่ายทีเท้าย่างบนทางหมอง
โลกหม่นหม่นเป็นเพื่อนเหมือนประคอง
พาละล่องธารเหงาเคล้าน้ำตา

๐ หลายชีวิตลืมฝันคืนจันทร์รุ่ง
ที่จรุงโลกฝันอันสูงค่า
ลืมเมื่อจันทร์เคยพร่างกลางนภา
ก่อนจะลาฟ้าลับแสงดับดวง

๐ เราก็จันทร์เคยเด่นราวเพ็ญแข
ยามนี้แค่แสงดับลับจากสรวง
เป็นจันทร์หม่นคนเศร้าจึงร้าวทรวง
รอคืนล่วงจะสานฝัน..สู่จันทร์เพ็ญ..

ระนาดเอก

ยิ้มแก้มแดง