|
หัวข้อ: จบกลอนเราจบกัน เริ่มหัวข้อโดย: saknun ที่ 30 มกราคม 2013, 12:21:PM เมื่อจบกลอน ย้อนไป ให้จบกัน ฉันชักหวั่น แล้วหนอ พอคำนี้ หยุดบอกลา ว่าจบ พบอีกที ด้วยถ้อยคำ พร่ำนี้ มีสัญญา เมื่อจบกลอน ย้อนไป ในอดีต คำคมกรีด ชีพวาย ตายแล้วหนา เคยบอกรัก เคยให้ ในวาจา แล้วจะมา พบกัน วันจบกลอน จากสัญญา ว่าจ้าง บ้านกลอนไทย ขอแก้ไข นิดหนึ่ง อย่าพึ่งค้อน เพียงเอ่ยอ้าง สำนวน ชวนคนวอน แม้นไม่ครบ ทุกตอน อย่าจรไกล หัวข้อ: Re: จบกลอนเราจบกัน เริ่มหัวข้อโดย: D ที่ 30 มกราคม 2013, 03:52:PM (http://s257.photobucket.com/albums/hh220/MMEEWW/korea%20icon/th_4dd90jp1.gif) คำว่ารัก หนักแน่น เท่าแผ่นผา หรือกว้างกว่า มหาสมุทร สุดสายไหล แม้เทียบฟ้า อนาจักร สักปานใด ขอจบไป ไกลจาก ปิดฉากลา จินตนา พาฝัน กลั่นอักษร ไว้พักผ่อน หย่อนใจ ในภาษา ว่างแวะเวียน เขียนปัก อักษรา แม้บึ้งบ้า พาโวย โอย!.แค่กลอน "ดิน" (http://s257.photobucket.com/albums/hh220/MMEEWW/korea%20icon/th_4dd90jp1.gif) หัวข้อ: Re: จบกลอนเราจบกัน เริ่มหัวข้อโดย: saknun ที่ 31 มกราคม 2013, 12:47:PM เป็นความรัก ของวลี ที่โปรยหา เป็นสำนวน ถ้อยวาจา พาพักผ่อน เครียดจากงาน อ่านคำอ้อน ก่อนเข้านอน กายใจร้อน เย็นดับลง คงสบาย เมื่อลุกตื่น ชื่นชีวา หาอาหาร เตรียมจัดการ กับหน้าที่ มีมากหลาย ไหนไปพบ ลูกค้าดี มีหญิงชาย ถ้าตื่นสาย เจ้านายด่า ว่าไม่ควร เมื่อจบกลอน นอนก่อนนะ จ้ะที่รัก ขอหยุดพัก ความบอกเล่า เราสงวน เป็นเรื่องจริง ที่หญิงฟัง ยังเรรวน ขอจบม้วน ชวนให้คิด ปิดข้อความ |