จันทราที่ส่องแสงแพรวพราวนั้น
มันอาจช่วยปลอบประโลมดวงใจ
ที่พ่ายแพ้ต่อชีวิตเหนื่อยหนัก
หรือไม่จงให้วิญญาณข้าปลอบ...
ไม่เคยมีผู้ใดไม่ล้ม
หากล้มมิอาจยืน
ใช้รักค้ำยันเถิด....
ในห้วงอาวรณ์แห่งรัก
ที่ได้หายไป
รู้เถิดว่าก้อนดินเท่านั้น...
หรือเพียงใช้ชีวิต
เพื่อวิ่งตาม
คำหวานไร้ค่าในบางคน...
ไม่มีหรอกความช้ำที่นิรันดร์
ไม่มีหรอกน้ำตาไม่เหือดแห้ง
ไม่มีหรอกคนใดที่คงอยู่
ไม่มีหรอกแท้จริงไม่เคยมี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
