มิแพ้ทาง สร้างคำ นำเศร้าสร้อย
พี่เขียนบ่อย น้องมาอ่าน ผ่านอักษร
ว่าเรียงร้อย ถ้อยคำ นำสุนทร
ช่างไพเราะ เพราะทุกตอน ย้อนตามคำ
ว่ากลอนรัก สลักสลวย ด้วยความรัก
ว่ากลอนเศร้า เหงานัก จักดื่มด่ำ
ว่ากลอนหวาน ป่านน้ำผึ้ง จึงหวานนำ
ว่ากลอนขำ คมคาย หญิงชายชม
พี่พันทอง ที่ขยัน หมั่นฝึกเขียน
ประสบการณ์ พากเพียร ร่ำเรียนผสม
ผสานความ ก้าวหน้า พาภิรมย์
นิยาม นิยม ชมจากใจ
หทัยกาญจน์
๑๗ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๕๕
พี่เขียนบ่อย น้องมาอ่าน ผ่านอักษร
ว่าเรียงร้อย ถ้อยคำ นำสุนทร
ช่างไพเราะ เพราะทุกตอน ย้อนตามคำ
ว่ากลอนรัก สลักสลวย ด้วยความรัก
ว่ากลอนเศร้า เหงานัก จักดื่มด่ำ
ว่ากลอนหวาน ป่านน้ำผึ้ง จึงหวานนำ
ว่ากลอนขำ คมคาย หญิงชายชม
พี่พันทอง ที่ขยัน หมั่นฝึกเขียน
ประสบการณ์ พากเพียร ร่ำเรียนผสม
ผสานความ ก้าวหน้า พาภิรมย์
นิยาม นิยม ชมจากใจ
หทัยกาญจน์
๑๗ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๕๕
ชมกันเอง เกรงใจ ให้หนึ่งแต้ม
แม่ตาโต ช่างแจ่ม แย้มสดใส
เขียนบางที มีเพลิน คนเมินไป
ตีค่าใน บทกลอน ย้อนดูตัว
อ่านแล้วขำ จำใจ ให้มันจบ
อ่านอยู่หลาย ตลบ พบว่ามั่ว
ต้องดำน้ำ บ่อยครั้ง ยังไม่ชัวร์
อกสั่นรัว กลัวโดน คนว่าเอา
ยิ่งไม่เขียน ยิ่งฝืด หนืดเลยหละ
มุมานะ ทุกวัน ไม่หวั่นเศร้า
ก็มีท้อ ถอยลด สลดเรา
เดินหน้าเข้า เช้าค่ำ ย่ำบ้านกลอน
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
