ข้าวคำน้อยคอยป้อนนอนเดียงสา
อาบน้ำท่าหลังอิ่มเย็นยิ้มหัว
โรยแป้งร่ำอมราลูบทาตัว
กล่อมเพลงชั่วขานขับหลับสองตา
ยังจำได้ให้นมผมเรียกแม่
หญิงดูแลประหงมผมเรียกป้า
คือแม่พระประเสริฐเกิดลูกยา
แทนมรรดาทุกงานเลี้ยงหลานชาย
วัยกลางคนทนทุกข์ขลุกกับเด็ก
แขกไทยเจ๊กเห็นหน้าทำท่าส่าย
ใช่สาวแซ่แน่เทียวตัวเดียวดาย
อาจสาวแก่แม่หม้ายชายไม่มอง
เช้าจูงมือถือย่ามตามไปส่ง
เขียน ก กง กา กน ฝึกฝนท่อง
ถึงบ่ายสี่รี่เตรียมเยี่ยมมองมอง
คอยประคองเก้อกังหลังเลิกเรียน
พอถึงบ้านทานพร้าวข้าวต้มมัด
ป้าปรุงจัดสลับบ้างปรับเปลี่ยน
เปียกปูนมันวันพระขนมเทียน
สอนตัดเจียนใบตองห่อของกิน
ยามฟ้าร้องก้องดังป้านั่งใกล้
มีฟ้าร้องครั้งใดใจแทบสิ้น
วันฟ้าร้องชีวาป้าโบยบิน
ไม่อยากยินสักคราฟ้าร้องดัง
ฟ้าร้องวันนี้ เมื่อหกปีที่แล้ว คือวันสิ้นใจของป้า
รพีกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
