โอ้รักเอยเคยชื่นระรื่นฉ่ำ
สุขเลิศล้ำย้ำจิตเป็นนิจสิน
ดั่งทิพย์ธารซ่านอุราอยู่อาจิณ
ไม่หมดสิ้นรินซาบเอิบอาบใจ
แล้วเหตุใดให้ช้ำมากกำสรด
เคยหลั่งรดหมดแล้งแห้งไฉน
ไยหมดหวานซ่านซ่าร้างราไกล
ทิ้งอาลัยให้อยู่เป็นคู่ครอง
เจ็บปวดใจให้ลำบากจนยากฝืน
เมื่อไรชื่นคืนข้างมาล้างหมอง
มาเกี่ยวก้อยคอยรับประคับประคอง
ล้างใจคล้ำซ้ำสองข้าร้องครวญ?
" บูรพ์ "
ฮือ ๆ....มาร่วมเศร้าด้วยคนจ๊ะ
หัวใจเศร้าเหงาจิตคิดถึงพี่
หัวใจที่หวั่นไหวจึงไห้หวน
หัวใจคนปลายฟ้า..อย่าเรรวน
หัวใจครวญครุ่นคำนึงถึงพี่ยา
แม้รักร้างห่างไกลใจน้องขาด
แม้รักพลาดจากกันน้องฝันหา
แม้รักเราหวนคืนชื่นอุรา
แม้แนวฟ้ากั้นกลาง..มิห่างทรวง
ฝากอ้อมใจห่มพี่มีรักชื่น
ฝากอ้อมแขนกอดทั้งคืนด้วยห่วงหวง
ฝากอ้อมรักร่ายรำระบำบวง
ฝากอ้อมทรวงกล่อมพี่นอน..ฝากอ้อนกัน
แซมค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
