มองด้วยตาภายในจึ่งได้รู้
มองอย่างผู้รู้แจ้งที่แบ่งซ่อน
มองเบื้องหน้าเบื้องหลังที่บังดอน
มองบทกลอนของเธอยามเพ้อครวญ
เธอคือผู้หญิงเก่งที่เคร่งครัด
เธอคือผู้ชอบฟัดถนัดสวน
เธอคือผู้ค้นคว้ามาเชิญชวน
เธอคือผู้ทบทวนวิชาการ
จะร้อนหนาวยาวสั้นทุกวันสู้
จะยืนอยู่ข้างนายแม้กายต้าน
จะยิ้มรับขับสู้อยู่กับงาน
จะเบิกบานดั่งบัวที่บังใบ
เห็นเพียงหน้ายิ้มรื่นจึ่งชื่นชอบ
เห็นความรอบคอบคิดที่ผิด,ใช่
เห็นความเย็น,ความร้อนซุกซ่อนใน
เห็นดวงใจคนงามมีธรรมครอง
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
