ย่ามีค่า ต่อปู่ มิรู้หรือ
ไยจึงถือ ทิฐิ มิโอนอ่อน
ทำเหมือนเด็ก งอแง เอาแต่งอน
ปู่มาอ้อน แล้วหนา ย่าคนดี
ลิ้นกับฟัน กระทบ ขบกันได้
เหตุไฉน ใจดำ ทำเมินหนี
ขอแต่เพียง คุณย่า เลิกราวี
ต่อไปนี้ เลิกชีกอ ขอสัญญา
สุนทรวิทย์
สัญญาใจ ให้กัน แต่วันก่อน
เอื้ออาทร ด้วยจินต์ ถวิลหา
เมื่อนานไป ไฉน กลายร้างลา
ไม่เหมือนดัง สัญญา คราผูกพัน
ปู่มาอ้อน อีกหน ยากทนเชื่อ
ย่าแสนเบื่อ น้ำคำ พร่ำเสกสรร
น้อยใจนัก ขอเผย เอ่ยจำนรรจ์
หากห่วงกัน นั้นแน่ ต้องแคร์ย่า.....(นะๆๆๆๆ)
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
