.jpg)
ในหุบเหวล้ำลึกของ ป ร า ร ถ น า
สายลมแห่งหวังก็ได้พัดพา เมล็ดพันธุ์ ค ว า ม รั ก ไปจนแสนไกล
และเมื่อแสงแห่งทิวากาลหลับไหล
อ้อมรัตติกาลก็ได้ โอบกอดเราไว้ในความ มื ด ม น
คราวเมื่อลมเหมันต์พัดผ่านไป
ไออุ่นของคิมหันต์ ก็ย้อนกลับเยือนอีกหน
ถึงแม้หยดน้ำตาของเธอจะร่วงหล่น
ก็เพียงปะปน ในความ เ ป ลี่ ย น แ ป ล ง อันไม่เคยรู้จบ
หากแม้ฉันต้อง จ า ก ไ ป อีกครั้ง
ประดุจดัง สนธยาอันลับหาย จากผืนภพ
ครั้นเมื่อกลิ่นกรุ่นยาม รุ่ ง อ รุ ณ อวลตลบ
นั่นจะเป็นอีกคำรบของการพบกัน
อย่าได้เอ่ย คำ ล า เลย
เพราะฉันไม่เคยห่างไกลแม้ในความฝัน
เราต่างดำรงอยู่ใน ทุ ก มิ ติ ของคืนวัน
ใน ท้องฟ้า สายธาร และแสงจันทร์ ฯลฯ
และในทุกแห่งหนนั้น เรา..ยั ง ค ง มี กั น เ ส ม อ..
****
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
15 พฤษภาคม 2024, 08:08:AM
|
|||
|
|||
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน > บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ > กลอนเปล่า > หัวข้อ: ยังคงมีกันเสมอ (ผู้ดูแล: แป้งน้ำ) > List คำชม สำหรับข้อความนี้
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: ยังคงมีกันเสมอ (อ่าน 12387 ครั้ง) |
| ||||||||||
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
Email:
