จากความมืดมัวหม่นบนใบหน้า
สู่ม่านคำอำลานัยน์ตาใส
ตอบคำถามทุกสิ่งทอดทิ้งไป
ก่อนสายใยเจือจาง, จะบางลง
คลื่นทะมึนหนุนมาอย่างถาโถม
เสียงครืนโครมเข้าซัดพัดพาส่ง
ให้ปรากฎทดท้อ..ทรนง
จะจมลงสายชล, สู่ก้นธาร
เมื่อบทเพลงปลุกเร้าให้เราสู้
ย่ำเท้าอยู่แต่ก่อนตะรอนผ่าน
พ้นคืนเงียบเหยีบหนาวและร้าวราน
สู่ห้วงกาลสงบ, ได้พบเจอ
ท่ามกลางความนึกคิดสักนิดหนึ่ง
สว่างซึ่งกลางใจไปเสนอ
เพียงแค่นี้เท่านั้นฝันละเมอ
ก็เลิศเลอสุขรับ, อีกนับพัน
" แม้แสงเพียงริบหรี่ธุลีถ่าน
แต่มากมายมหาศาลบนลานฝัน
สว่างให้แก่โลกไม่โศกครัน!
รออรุณข้างกัน, นิรันดร์ไป. "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
