เพราะจะทำคำขื่นไร้รื่นกานท์ ไม่วับหวานแววงามเงื่อนคำกลอน
สัมผัสซ้ำจำเถิดจะเกิดผล กลอนกมลไม่ซ้ำกับคำก่อน
ท่านว่าไว้คล้ายไร้คำแค่นคลอน บทบวรอย่าร่ายรำคำซ้ำกัน
ถ้าฉันเป็นนักกลอนกระฉ่อนชื่อ คนนับถือทั่วหล้าพากล่าวขวัญ
ฉันคงคุยฉอดฉอดตลอดวัน คงมีขวัญที่จะร่อนออดอ้อนเธอ
สัมผัสแย่งแทงกลอนจนอ่อนอรรถ จงเคร่งครัดครรลองครูเสมอ
จะจัดเจนบรรเจิดจนเลิศเลอ อย่าได้เผลอแย่งคำจำนนความ
เป็นนักเรียนไม่พอริก่อรัก มันดีนักหรือไฉนใคร่ขอถาม
ถ้ามันงามหรือทำให้เรียนได้ความ ก็น่าตามใจดูอยู่เหมือนกัน
คำว่างามกับความที่ตามติด พลอยจะริดรอนกลอนไม่สร้างสรรค์
บรมครูคอยเตือนว่าเฝื่อนพลัน อยากเฉิดฉันเช่นครูเรียนรู้ไว้
สัมผัสเพี้ยนพึงพร่าคุณค่ายิ่ง อ่านจะวิงเวียนเกล้าแกว่งไถล
เสียงสระคละเคลื่อนกลอนเกลื่อนไกล จงใส่ใจจำนรรจ์ครูท่านเตือน
เพราะลงเรือรีบถกเลยตกน้ำ ไม่ได้ความเปียกปอนผ้าผ่อนเปื้อน
ผ้าจะผลัดก็ไม่มีใช่ที่เรือน จึงบอกเพื่อนให้เร่งหาผ้ามาลอง
น้ำกับความสระต่างอย่าวางเชื่อม กลอนกระเพื่อมพรางพร่าพรุนกระพร่อง
ค่อยพิเคราะห์คำคล้ายใคร่ครวญมอง กานท์จะผ่องอำไพสดใสเอย
บางถ้อยความยกย้ำ นำเตือน เพื่อนนอ
โปรดเถิดอย่าแชเชือน เฉดหน้า
ผมบังอาจอ้างเหมือน เป็นปราชญ์
หากที่แท้ลาบ้า บ่มบ้วนขบวนขม
ก้มคารวะกราบใกล้ บาทครู
ศิษย์สลุตและเชิดชู แซ่ซ้อง
ความใดหมิ่นหมางดู ดำด่าง
ครูโปรดอย่าขื่นข้อง โปรดให้อภัยเทอญฯ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
