.jpg)
ท่ามแสงดาวพราวพรายอาณาจักร
ไว้อาลัยให้ความเหลืออยู่แห่งศรัทธาซึ่งน้อยนัก
แล้วขึ้นต้นวรรคใหม่ ไ ป ด้ ว ย กั น
นานะ
รื่นรมย์คีตกานท์ ณ.ลานคำ
แล้วร่วมเริงรำในอ้อมกอดดาวนับพันอันเฉิดฉันท์
นาทีนี้ไม่มีใครใต้ผืนฟ้าจรัสจันทร์
มีเพียงกันและกันบนฟลอร์ความฝัน..
..ตราบดาวดวงสุดท้ายนั้น...จะลับลา
ฉันจะบรรเลงท่วงทำนองของหัวใจ..โดยน้ำตา
เธอจงรจนาถ้อยคำแห่งทรงจำและปรารถนา
ก่อนทุกสิ่งจะจางหายไปกับสายกาลธารา
เพื่อรับแสงเรืองรองของฟ้า-อรุโณทัย
หากดอกไม้ไม่ผลิบานในวันพรุ่ง
ขอเธอเป็นรุ่งอรุณความฝันได้หรือไม่??
รู้ว่าเธอดุจดังละอองหมอกที่ใกล้สลายไป
แต่หัวใจยังไขว่คว้า-ด้วยหัตถ์แห่งศรัทธา...แม้พร่าเลือน
*****
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
