@เพียงเห็นลูก หลั่งน้ำตา พาปวดร้าว
แม่เพียรเฝ้า ปลอบขวัญ หมั่นถนอม
แม้เพียงคำ แม่มิซ้ำ ทำลูกตรอม
อกแม่พร้อม ยอมรับ ซับน้ำตา/....
...ลูกเอ๋ยลูกรัก...
แม่ฟูมฟัก รักหวง ห่วงนักหนา
แม่อยู่ไกล ใจไม่ห่าง ร้างแรมลา
แม่จากมา เพียงกาย ใจคะนึง
...ลูกเอ๋ยลูกรัก...
แม่สุดหัก ห้ามใจ ให้คิดถึง
แม่สุดเหงา เฝ้าครวญ หวนคำนึง
แม่คิดถึง ลูกนัก จำหักใจ
...ลูกเอ๋ยลูกรัก...
แม่มิอยาก จากเจ้า นี้ไปไหน
แม่รักเจ้า มากค่า กว่าสิ่งใด
แม่ห่วงใย มิคลายรัก แม้สักครา
“สุนันยา”
หลับเถิดหนายาใจแม่ไกวกล่อม
นวลละม่อมแม่จะไกวให้สุขา
โอ้เจ้าเนื้ออ่อนอุ่นละมุนตา
หลับเถิดหนามารดาพร้อมน้อมแกว่งไกว
โอ้ละเห..เหว่ว้าลูกกาเหว่า
แม่ทิ้งเจ้าไม่รู้ไปอยู่ไหน
มินำพาราร้างทิ้งขว้างไป
เพียงมอบไข่ให้กาเอื้ออาทร
แม่การักนักเจ้าเฝ้าถนอม
สู้ทนยอมออมอุราคว้าเหยื่อหนอน
ด้วยปรานีมีใจให้อาวรณ์
ดั่งอุทรให้กำเนิดเกิดกายา
แม้นเพียงกาทว่าใจใช่ดำมืด
แม่จะชืดจืดใจอย่างไรหนา
แม่รักเจ้าเท่าชีวิตจิตต์วิญญาณ์
แลกจินดาค่าบุรินทร์ไม่ยินยอม...
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
