นี่แหละคน ปนเป เซหกล้ม
ก็ฝืนก้ม หน้าเดิน เขินหวาดหวั่น
ยังยิ้มได้ ใจสู้ อยู่ทุกวัน
วิ่งตามฝัน หันฉับ กลับมืดมน
มีสุขบ้าง เศร้าบ้าง ในบางครั้ง
ยังต้องนั่ง หม่นไหม้ อย่างไร้ผล
เกินกล่าวอ้าง ร้างเหลือ เบื่อผู้คน
เจ็บเสียจน จวนจอด เกือบถอดใจ
แม้ซีดเซียว เรี่ยวแรง แฝงฮึดสู้
ด้วยเป็นผู้ รู้ทัน ความหวั่นไหว
พยายาม ตามติด ลิขิตไป
ทุกก้าวได้ พินิจ พิจารณา
สรรพสิ่ง ทั้งหลาย ร่างกายหนอ
ไม่เที่ยงแท้ แค่ต่อ รอฝันหา
สำเร็จลุ ล่วงแล้ว ก็แจวลา
ปรารถนา พาสุข ทุกวันนี้
ยังยิ้มชื่น ขื่นเขื่อน เจื่อนใบหน้า
แม้อ่อนล้า โรยร่วง ห้วงวิถี
สร้างพลัง แฝงเผื่อ เจือฤดี
หม่นหมองมี ไม่มาก ตราบม้วยมรณ์
ช่อไมตรี นำมอบ ขอบคุณนะ
ทั้งสวยสะ สีส้ม สมสมร
ขอน้อมรับ ร้อยเรียง เคียงบังอร
อีกทั้งพร เพริศพริ้ม อิ่มอุ่นใจ
พันทอง
๐๒/๐๗/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
