เผลอใจรักสุดซึ้งจึงหม่นหมอง
เฝ้าแอบปองจันทร์จวงดวงยิหวา
เขามีค่าสูงล้ำเราจำลา
เรานั้นยาจกจนคนเข็ญใจ
รู้ทั้งรู้แต่ยังมองปองดอกฟ้า
เรามีค่าแค่หินบินไม่ได้
ชายคนนี้จะเฝ้ารออีกต่อไป
ตะเกียกตะกายเพียงใดไม่ถึงเธอ
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
16 พฤษภาคม 2024, 11:35:PM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: " ก้อนหินกับพระจันทร์ " (อ่าน 6818 ครั้ง) |
| ||||||||||