...ยืนต้องลมเดียวดายตรงภูผา
ลมพัดพาธารน้ำตาที่หลั่งไหล
ให้แห้งเหือดจืดจางจากแก้มไป
รวมทั้งใจก็พัดโบกโยกสั่นคลอน
...สายลมหอบโอบอุ้มด้วยความเศร้า
บางคลุกเคล้าแพ้พ่ายยากจะถอน
ใครเล่าหนอเห็นใจเฝ้าเว้าวอน
ตะวันรอนสายลมโบกโยกเดียวดาย...
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
16 พฤษภาคม 2024, 11:26:PM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: เดียวดาย...ในสายลม..... (อ่าน 12873 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: