จะคว้าไขว่ไล่จับนับว่า...ยาก
อารมณ์หลากหวานขื่นเป็นหมื่นแสน
ทั้งโทสะ-โมหะ-ทำคะแนน
อย่าขาดแคลน"สติ"ดำหริตน
เมื่อเขาใช้อารมณ์ข่มหาเหตุ
เราจับเจตน์ให้ทัน...มันก็พ้น
ขืนหงุดหงิด-คิดมาก-ลำบากปน
ปุถุชน...มีทั่วยั่วอบาย
ที่หนักนิด-เบาหน่อย-ปล่อยเถอะนะ
ลืมมันซะ...เขียนกลอนซ่อนสลาย
ยังมีคนช่วยอ้อนให้ผ่อนคลาย
ความวุ่นวายครอบงำ..เป็นกรรมเรา
(......เป็น"กำลังใจ"ให้นะคะ"คุณลุงปรางค์".......)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
