พิมพ์หน้านี้

น อ ก ค อ ก

๐๐..เจ้า เกิดมาพาสิ่งใดมาไว้เล่า
.. บทกลอนเก่าเล่าหวนทบทวนหน
.... จิตสำนึกตรึกได้ว่าใช่ฅน
.. วางฐานบนชนมนุษย์ พิสุทธิท้น
๐..กิน กับดื่มลืมมิได้ใช่มั๊ยเพื่อน
.. เขาคอยเตือนเบือนหนีรึมีพ้น
.... กระหายหิวหนิ่วหน้าเมื่อยล้ารน
.. ธรรมชาติวาดผลทุกฅนกิน
๐๐..ประเสริฐ เทียบเปรียบตราสูงค่ายิ่ง
.. สรรพสัตว์วัดทุกสิ่งอ้างอิงผิน
.... สุดเลิศเลอเสนอเจตน์ทั่วเขตดิน
.. ควบคุมสิ้นดินแดนโลก ผู้ปกครอง
๐๐..ด้วย ปัญญาพาพัฒน์ วิวัฒน์สูง
.. เข้าแต่งปรุงผดุงจัด ไม่ขัดข้อง
... วัฒนาพาเจริญดำเนินครอง
.. ผลงานของผองมนุษย์สุดประมาณ
๐..เกิดชน ชั้นบันดาศักดิ์ตระหนักบ่ง
.. ยกสิ่งนอกหลอกหลงเจาะจงขาน
.... สมมุติอ้างสร้างราคาค่าประมาณ
.. เรียกผลงานผสานวัตรจัดอำนวย
๐..นี่คือเงินเนินทองนั่นกองเพชร
.. เบ็ดเตล็ดเหตุติงต่างไว้อ้างสวย
.... มีฅนจนผสมปนกับฅนรวย
.. สมบัติด้วยช่วยกันหาล้ำค่านัก
๐..ทรัพย์สิน หลากมากโขดูโก้ใหญ่
.. ฤๅสงสัยใครมี ยินดีหนัก
.... บันดาลทดบทบาทอำนาจนัก
.. ชนตระหนักมักหาเข้ามาพัน
๐..พันธะหลงคง เติมส่งเสริมทั่ว
.. ทำเมามัวตัวสร้างชนต่างชั้น
.... ยศอำนาจปรารถนามาใช้กัน
.. เข้าผูกพันขวัญฅนสับสนตาม
๐..คือ..คอก ใหญ่ในโลกคลุมโขลกขัง
.. ข้างหน้าหลังย่างกรายโซ่คล้ายล่าม
.... กระอักอ่วนซวนเซหวนเหตาม
.. เรียกเป็นนาม"โลกธรรมแปด..เผาแผดฅน
๐..ทั่ว ทั้งเมืองชำเรืองมองล้วนต้องติด
.. หาใช่ผิด แต่คิดจับ จะสับสน
.... แล้วการเมืองเรื่องปกครองมาข้องปน
.. เห็นเล่ห์โจรปล้นบ้าน นักพาลเมือง
๐..เหตุการณ์ป่วนกวนผ่านใช่นานนัก
.. คงรู้จักหลักร้าย วัว-ควายเรื่อง
.... เขาติดคอก ออกอยาก ลำบากเคือง
.. ทำบ้านเมืองเยื้องวิบัติ เหมือนสัตว์ครอง
๐..ยกสมมุติหยุดตรอง เรามองขัน
.. วัว-ควายมันฟั่นเฟือน เสมือนต๊องส์
.... เรื่องลาภยศบทนอกกระจอกปอง
.. ดั่งยกคล้องครองไปได้ เมื่อตายมา
๐๐..สะกิด หนอก หยอกวัว-ควาย พอได้ยิ้ม
.. เห็นคุณพริ้มยิ้มให้ชื่นใจข้าฯ
.... มองให้เห็น เช่นติงต่างข้างกายา
.. เพียงพอ..ว่า กล้านอกคอก ใจออกเย็น... ๐
.. มะเขียบ

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน