.jpg)
คนแต่งกลอน ตอนไหน ได้อย่างนั้น
เศร้า,เศร้าพลัน ฝัน,ฝัน หวั่น,หวั่นไหว
ขื่น,ขื่นขม ตรม,ตรมตรอม ย้อมฤทัย
ย่อมเป็นไป ตามอารมณ์ บ่มเพาะมา
อารมณ์ดี มีจิต คิดแต่งเศร้า
คงไม่เข้า กับกลอน สะท้อนหา
อารมณ์หม่น แต่งขำ งำวาจา
กลอนนำพา ไม่สม อารมณ์พลัน
เมื่อมีรัก มักแต่ง แฝงความรัก
ไม่อกหัก แต่งมา ออกน่าขัน
มันเหมือนคน บ่นพรำ เที่ยวรำพัน
ไม่รังสรรค์ จิตใจ ให้ชื่นเชย
ต้องซื่อตรง คงดี ถึงทีเหมาะ
กลอนจำเพาะ บรรเจิด ด้วยเปิดเผย
ไร้อารมณ์ ข่มแต่ง แปลงภิเปรย
ไม่งามเลย เป็นแท้ แน่จริงเชียว
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
