แสนอ้างว้าง เมื่อไกลห่าง เส้นทางเศร้า
จันทร์ดวงเก่า แสงบางเบา สองเราหวัง
นั่งเคียงคู่ เฝ้าชิดชู เมื่อเมฆบัง
แต่กลับยัง อยู่คนเดียว เปลี่ยวเอกา
แสงอาทิตย์ ที่ร้อนแรง ช่างแผดเผา
ให้หมองเศร้า เปล่าเปลี่ยว เหี่ยวเกศา
ไฟรุ่มร้อน มิเคยอ่อน ผ่อนกายา
เพียงพริบตา ก็หมองไหม้ ให้มอดลง
จันทร์เดียวดาย ก็กลับกลาย ดังคล้ายรัก
ที่หากหัก ห้ามใจไว้ ไม่ประสงค์
คนอืนมอง มิเข้าใจ พาให้งง
รักจันทร์คง ใช่กลับกลอก ไม่บอกใคร
จันทร์ดวงเก่า แสงบางเบา สองเราหวัง
นั่งเคียงคู่ เฝ้าชิดชู เมื่อเมฆบัง
แต่กลับยัง อยู่คนเดียว เปลี่ยวเอกา
แสงอาทิตย์ ที่ร้อนแรง ช่างแผดเผา
ให้หมองเศร้า เปล่าเปลี่ยว เหี่ยวเกศา
ไฟรุ่มร้อน มิเคยอ่อน ผ่อนกายา
เพียงพริบตา ก็หมองไหม้ ให้มอดลง
จันทร์เดียวดาย ก็กลับกลาย ดังคล้ายรัก
ที่หากหัก ห้ามใจไว้ ไม่ประสงค์
คนอืนมอง มิเข้าใจ พาให้งง
รักจันทร์คง ใช่กลับกลอก ไม่บอกใคร
ใจบางบาง มองบ้าง ทางช้างเผือก
ไว้เผื่อเลือก ดามใจ ได้ไหมหนา
ทางช้างเผือก ทอดยาวบนปลายฟ้า
ยังมองหา จันทรอ้อนทุกคืน
แสงสีขาว นุ่มนวล ชวนให้หลง
อย่างวยงง ส่งแรงใจ ใช่จะฝืน
แม้แสงน้อย จะเคียงคู่ อย่างยั่งยืน
ลุกขึ้นตื่น อีกครา อย่าท้อทรวง
แสงอาทิตย์ จงคิดว่า เป็นหน้าหนาว
ให้ไออุ่น กับเรา เขาเป็นห่วง
ที่เห็นจนทร์ เดียวดาย น้ำตาร่วง
อาทิตย์ห่วง กลัวจนทรร่วง ลงสู่ดิน
พันทอง
ไว้เผื่อเลือก ดามใจ ได้ไหมหนา
ทางช้างเผือก ทอดยาวบนปลายฟ้า
ยังมองหา จันทรอ้อนทุกคืน
แสงสีขาว นุ่มนวล ชวนให้หลง
อย่างวยงง ส่งแรงใจ ใช่จะฝืน
แม้แสงน้อย จะเคียงคู่ อย่างยั่งยืน
ลุกขึ้นตื่น อีกครา อย่าท้อทรวง
แสงอาทิตย์ จงคิดว่า เป็นหน้าหนาว
ให้ไออุ่น กับเรา เขาเป็นห่วง
ที่เห็นจนทร์ เดียวดาย น้ำตาร่วง
อาทิตย์ห่วง กลัวจนทรร่วง ลงสู่ดิน
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
