| 25 สิงหาคม 2011, 10:03:PM |
|
ภู กวินท์
|
 |
« เมื่อ: 25 สิงหาคม 2011, 10:03:PM » |
 ชุมชน
|
 บ้า.................... วิญญาณในคืนหม่นของคนบ้า
มืดสลัวมัวพร่า หาไม่เห็น
นี่คือความอ้างว้างอย่างลำเค็ญ
เมื่อเกิดเป็น มนุษย์ สุดประมาณ
ความรู้สึกนึกคิดจิตเตลิด
สดับได้ล้ำเลิศเกิดฝันหวาน
ล่องลอยไปตามลมชมไม้บาน
อาจยาวนานลึกล้ำ, ทุกค่ำคืน
แตกต่างไปจากเขา, เรา ทั้งหมด
สู่ภาพพจน์เฉาอับยามหลับตื่น
รูปและเงาเข้าสั่งอย่างยั่งยืน
วาบหนึ่งชื่นขื่นขับ, ไม่กลับมา
หาก มนุษย์ปกติ สติเศร้า
ขลาดและเขลาตัวตนจนหม่นพร่า
มันเจ็บปวดรวดร้าวหนาวอุรา
ขออยู่อย่างคน บ้า หน้าไม่อาย
แม้หัวใจอ้างว้างจะร้างรัก
ได้รู้จักชิวิตถูกปลิดหาย
อยู่ในโลกของตนอันหม่นดาย
ที่เมามายหลายสิ่ง, อย่างจริงจัง
มีภาพลักษณ์ฟั่นเฟื่อนเหมือนคนบ้า
แต่ศรัทธาไหวเคลื่อนไปเตือนหวัง
หลบอยู่ในตัวตนบนภวังค์
ในโลกที่บ้าคลั่ง, ไม่ยั่งยืน!!
....................  ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต |
|
|
|
|
|
 ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รพีกาญจน์, สล่าผิน, amika29, Music, กังวาน, ~ploy pim~, สุวรรณ, ไพร พนาวัลย์, บ้านริมโขง, --ณัชชา--, ช่วงนี้ไม่ว่าง, ฤดีไพร, ดอกกระเจียว, plang, ...สียะตรา.., พี.พูนสุข, ดาว อาชาไนย
ข้อความนี้ มี 17 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 26 สิงหาคม 2011, 12:03:AM |
~ploy pim~
LV0 ทารก2 (Pls..update E-mail)
คะแนนกลอนของผู้นี้ 84
 ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 191
ห่วงใยเธอเสมอ
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 26 สิงหาคม 2011, 12:03:AM » |
ชุมชน
|
 คิดอย่างไร ไม่ออก ก็บอกบ้า ตัวของข้า เป็นใคร ให้เฉลย บ้าแบบนี้ ที่ใจ ยังไม่เคย ใคร่ขอเอย จากใจ ใยไม่จำ เปรียบตัวข้า ครานี้ มีแต่เฉย เยื่อใยเลย ไม่เห็น เช่นงามขำ นับจากนี้ ไม่มี สิ่งใดทำ เพราะชอกช้ำ กล่ำกลื่น ฝืนไม่มี จะมีใคร ไหนอื่น ที่คอยเจ้า มีแต่เรา เดียวดาย กายสดสี จะแต่งไป อย่างไร คงไม่ดี นอกจากหนี้ ให้พ้น คนหลอกลวง ~ploy pim~  ปล.ขออนุญาตคลายเครียดสักครั้งนะคะ |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : สุวรรณ, ไพร พนาวัลย์, บ้านริมโขง, --ณัชชา--, ช่วงนี้ไม่ว่าง, Music, รพีกาญจน์, ฤดีไพร, ดอกกระเจียว, plang, ...สียะตรา.., พี.พูนสุข, ดาว อาชาไนย, ภู กวินท์
ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 26 สิงหาคม 2011, 02:39:AM |
|
สุวรรณ
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 26 สิงหาคม 2011, 02:39:AM » |
ชุมชน
|
อาจดูคล้ายไม่ใส่ใจสิ่งรายรอบ
ทำตัวออกนอกกรอบระบอบเขา
มองทุกสิ่งสวยงามท่ามม่านเงา
แม้โลกนี้สีเทาก็ดูดี
อิสระ คราพ้นจากทุกสิ่ง
อุ่นอกอิงผิงดาวก็สุขี
เก็บก้อนกรวดกำก้อนหินดินที่มี
ก้มค้นหาความหมายที่..ว่าง,เดียวดาย
เพียงยังอยู่ลมปราณมิพานสิ้น
กอบเก็บกินอิ่มค่ำถึงเช้าสาย
มีอาภรณ์น้อยชิ้นที่ติดกาย
หลีกหนีความวุ่นวาย หลบเร้นตน
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ไพร พนาวัลย์, บ้านริมโขง, --ณัชชา--, ช่วงนี้ไม่ว่าง, Music, รพีกาญจน์, ฤดีไพร, ดอกกระเจียว, plang, ...สียะตรา.., พี.พูนสุข, ดาว อาชาไนย, ภู กวินท์
ข้อความนี้ มี 13 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 26 สิงหาคม 2011, 04:49:AM |
|
--ณัชชา--
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 26 สิงหาคม 2011, 04:49:AM » |
ชุมชน
|
คนที่คิดว่าตนบ้าไม่บ้าหลอก
อาการออกจริงแท้แค่สบสน
เพียงความคิดเท่านั้นมันวกวน
เกิดจากผลของจิตมันผิดไป
ปล่อยความคิด ปล่อยจิต อิสระ
วางภาระวางลงปลงให้ได้
เลิกฟุ้งซ่านทั้งหมดปลดปล่อยใจ
เริ่มวันใหม่อย่างสุขขี"ศรีธัญญา"
natcha |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ช่วงนี้ไม่ว่าง, Music, รพีกาญจน์, ฤดีไพร, ดอกกระเจียว, plang, ...สียะตรา.., ~ploy pim~, พี.พูนสุข, ดาว อาชาไนย, ภู กวินท์
ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 26 สิงหาคม 2011, 05:08:AM |
|
ช่วงนี้ไม่ว่าง
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 26 สิงหาคม 2011, 05:08:AM » |
ชุมชน
|
เห็นเขาบอก อยู่ว่า เราบ้ารัก
บ้าในหลักการตน ที่ค้นหา
ทั้งบ้าหวย บ้ากลอน บ้าดารา
บ้านจนกว่า ชีวา จะวอดวาย
บ้าทั้งวัน ทั้งคืน ถึงดื่นดึก
นี่ก็นึก เมื่อไรหนา ความบ้าหาย
บ้าละคร บ้าหนัง คลั่งนิยาย
บ้าวัวควาย บ้าไป ตามใจตน
ก็มีบ้าง บางครั้ง สุดยั้งบ้า
ไปกัดหมา เขาตาย ก็หลายหน
ฉีดวัคซีน ยังไม่มี ที่จะทน
ทั้งบ้าฟ้า บ้าฝน บ้าคนงาม
บ้าสาวสาว ขาวสวย ทั้งหมวยเอ็กซ์
ยิ่งเด็กเด็ก ด้วยหนา อย่าได้ถาม
บ้าทุกวัน หมั่นหา เรียกบ้ากาม
บ้าลวนลาม เจ้าชู้ ประตูดิน
บ้าเงินทอง ข้าวของ สารพัด
บ้าประหยัด อดออม ถนอมสิน
บ้าการเมือง มีแต่เรื่อง ให้ได้ยิน
บ้าโกงกิน บ้าไปหมด สลดใจ
ทุกวันนี้ ที่ไม่บ้า ยังหาอยู่
ก็มองดู ยังไม่เห็น เร้นอยู่ไหน
ใครไม่บ้า เชิญออกมา ประกาศไป
ว่าตัวข้า นี่ไง คนโคตรดี....
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : --ณัชชา--, Music, รพีกาญจน์, ฤดีไพร, ดอกกระเจียว, จารุทัส, ...สียะตรา.., ~ploy pim~, พี.พูนสุข, ดาว อาชาไนย, ภู กวินท์, ไพร พนาวัลย์
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 26 สิงหาคม 2011, 05:18:AM |
|
--ณัชชา--
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 26 สิงหาคม 2011, 05:18:AM » |
ชุมชน
|
อาการนี้มันหนักรักษายาก
นอกเสียจากผ่าตัดจะชัดกว่า
เขียนออเดอร์สรรพเสร็จเซตโออาร์
อย่าให้ช้าเร่งรัดจับตัดคอ
natcha
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ช่วงนี้ไม่ว่าง, ทอฝัน, รพีกาญจน์, ฤดีไพร, Music, ดอกกระเจียว, ...สียะตรา.., ~ploy pim~, พี.พูนสุข, ดาว อาชาไนย, ภู กวินท์
ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 26 สิงหาคม 2011, 05:24:AM |
|
ช่วงนี้ไม่ว่าง
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 26 สิงหาคม 2011, 05:24:AM » |
ชุมชน
|
เมื่ออยากตัด จัดไป อย่าได้หวั่น
เมื่อตัวฉัน บ้าแน่ แล้วแต่หมอ
จะใช้มีด กรีดหนัง ด้วยปังตอ
เว้นแต่ ด. ห้ามตัดทิ้ง จริงนะคุณ
 |
|
|
|
|
| 26 สิงหาคม 2011, 12:57:PM |
|
Music
|
|
« ตอบ #7 เมื่อ: 26 สิงหาคม 2011, 12:57:PM » |
ชุมชน
|
บ้า.................... วิญญาณในคืนหม่นของคนบ้า
มืดสลัวมัวพร่า หาไม่เห็น
นี่คือความอ้างว้างอย่างลำเค็ญ
เมื่อเกิดเป็น มนุษย์ สุดประมาณ
ความรู้สึกนึกคิดจิตเตลิด
สดับได้ล้ำเลิศเกิดฝันหวาน
ล่องลอยไปตามลมชมไม้บาน
อาจยาวนานลึกล้ำ, ทุกค่ำคืน
แตกต่างไปจากเขา, เรา ทั้งหมด
สู่ภาพพจน์เฉาอับยามหลับตื่น
รูปและเงาเข้าสั่งอย่างยั่งยืน
วาบหนึ่งชื่นขื่นขับ, ไม่กลับมา
หาก มนุษย์ปกติ สติเศร้า
ขลาดและเขลาตัวตนจนหม่นพร่า
มันเจ็บปวดรวดร้าวหนาวอุรา
ขออยู่อย่างคน บ้า หน้าไม่อาย
แม้หัวใจอ้างว้างจะร้างรัก
ได้รู้จักชิวิตถูกปลิดหาย
อยู่ในโลกของตนอันหม่นดาย
ที่เมามายหลายสิ่ง, อย่างจริงจัง
มีภาพลักษณ์ฟั่นเฟื่อนเหมือนคนบ้า
แต่ศรัทธาไหวเคลื่อนไปเตือนหวัง
หลบอยู่ในตัวตนบนภวังค์
ในโลกที่บ้าคลั่ง, ไม่ยั่งยืน!!
.................... ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต ...บ้า ก็ บ้ารัก... ๐ ในขณะ...งานรุมอย่างคลุ้มคลั่ง
ฉันก็นั่งพะอืดพะอมอย่างขมขื่น
แก้ปัญหาแต่หัวค่ำจนกล้ำกลืน
วันมะรืนต้องเดินทางแม้จางเทา
๐ ถามตัวเองว่าบ้าหรือว่างก
ใช้ชีวิตเข็ญครกขึ้นภูเขา
เหนื่อยเพื่อสุขในที่ที่มีเรา
วันเบาเบามีค่า...น่าอบอวน
๐ ทุกทุกเรื่องที่ทำยอมลำบาก
มีแต่จากกับจบ..อย่างครบถ้วน
พรุ่งนี้เช้าก้าวใหม่ใคร่ทบทวน
ควรมิควร..ซื่อตรงก็ลงมือ
๐ มีชีวิตแกร่งกล้าเหมือนบ้าบิ่น
อยู่ต่างถิ่นต่างที่นี่แหละหรือ?
คือจุดยืนใต้สำนึก...อยากฝึกปรือ
ว่ามันคือความสุขหรือทุกข์ทน
๐ และ...บางวันแบกรักไว้เต็มบ่า
เที่ยวอุตส่าห์แจกจ่ายขยายผล
แต่ไม่เจอ"คู่สบ"เหมือนหลบตน
ปุถุชนคนบ้า...ก็.ล้า...เป็น
 <![CDATA[<a href="http://www.youtube.com/v/fggCo9TUkRE&rel=0&fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/fggCo9TUkRE&rel=0&fs=1</a>]]> |
...อย่าคิดว่ายาก.แต่ทำได้../..ควรทำให้ได้.แม้มันจะยาก...
|
|
|
| 26 สิงหาคม 2011, 01:43:PM |
|
|
|
| 26 สิงหาคม 2011, 01:46:PM |
yotaga
Special Class LV2
นักกลอนผู้ก้าวสู่โลกอักษร
คะแนนกลอนของผู้นี้ 53
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 99
|
|
« ตอบ #9 เมื่อ: 26 สิงหาคม 2011, 01:46:PM » |
ชุมชน
|
เด็กเด็กเวียน เพียรมา พาหัวเราะ
บ้างก็เคาะ กะลา มาเคี่ยวเข็ญ
ให้รำฟ้อน ย้อนเต้น แสนรำเค็ญ
สุดจะเหม็น เบื่อคน ไร้การุณ
เป็นชะตา ฟ้าลิขิต ชีวิตนี้
ซึ่งไม่มี ผู้ใด ใคร่เกื้อหนุน
เก็บความเจ็บ เหน็บหนัก มากักตุน
ไว้เป็นทุน อุ่นเอื้อ เมื่อยามตาย
วันวันเอา แต่จ้อง มองท้องฟ้า
เหมือนดั่งว่า นภา จะสูญหาย
ยามค่ำคืน ดาวประดับ ระยับพราย
รายรอบกาย มืดมน จนหม่นใจ
ความหวั่นหวาด ขลาดกลัว ช่างยั่วเย้า
จิตบางเบา นำพา น้ำตาไหล
ตาพร่ามัว หัวเราะ เยาะหทัย
ล่องลอยไป ในห้วง หลอกลวงตน
นัยน์ตาเหม่อ เลื่อนลอย ชะม้อยม้าย
เกี่ยวกอดกาย ไว้กับจิต คิดสับสน
ขดตัวงอ ท้อทุกข์ ไม่ซุกซน
ข้างถนน สายเปลี่ยว สุดเดียวดาย
อยู่อยู่ดาว พราวไสว ไหลมาหา
ลุกไขว่คว้า ดารา มาไว้ขาย
เก็บดวงดาว มาร้อย ห้อยเรียงราย
ผลสุดท้าย ดาวเด่น กลายเป็นดิน
ในเมื่อดาว ไม่เป็นดาว ดั่งที่คิด
จึงรู้สึก ผิดหวัง ฝังใจสิ้น
ธารน้ำตา หลั่งมา เป็นอาจิณ
มิยลยิน กลิ่นอาย ตายทั้งเป็น |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ดอกกระเจียว, Music, รพีกาญจน์, ...สียะตรา.., ช่วงนี้ไม่ว่าง, ~ploy pim~, ไพร พนาวัลย์, พี.พูนสุข, สายใย, ดาว อาชาไนย, ภู กวินท์
ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 26 สิงหาคม 2011, 04:50:PM |
รพีกาญจน์
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 3482
ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 3,752
ทุกคนมีเครดิต แต่ทำลายได้ง่าย สร้างขึ้นใหม่ได้ยาก
|
|
« ตอบ #10 เมื่อ: 26 สิงหาคม 2011, 04:50:PM » |
ชุมชน
|
"บ้าก็บ้าวะ"
นางเยื้องกราย ร่ายรำ ยิ้มฉ่ำหวาน
แลละลาน ผ่านตา หน้าพยัก
กรีดนิ้วชี้ จี้อก แตะผกผลัก
กระทุ้งทัก ชักเท้า เร้ารีบราง
ชบาแดง แจงจัด ทัดสองหู
ออกรำคู่ ตุนาหงัน ก่อนพลันสาง
หัตถ์จับกร ซ้อนหลัง รั้งเอวนาง
ตะแคงข้าง ย่างหน้า ขวาซ้ายซอย
มโหรี ปี่กลอง ฆ้องจังหวะ
โมงเท่งป๊ะ ฉะฉับ กรับฉิ่งฉอย
พิณโตดต่ง วงพาทย์ ระนาดลอย
ประโคมคอย ทอยร่าง หว่างเมฆี
ราตรีเพลิน เนิ่นนาน สราญสุข
ยินเสียงปลุก ลุกด่วน ดังถ้วนถี่
ภาพทั้งหลาย หายไป ในทันที
องค์รพีฯ ลืมตา รับยากิน
หมอจ๋า...กินยาอีกแย้วเหยอ...
ไข้ชาย...รพีกาญจน์ |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : plang, คอนพูธน, Music, ...สียะตรา.., ช่วงนี้ไม่ว่าง, ~ploy pim~, ไพร พนาวัลย์, พี.พูนสุข, สายใย, ดาว อาชาไนย, ภู กวินท์
ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 26 สิงหาคม 2011, 09:31:PM |
|
|
|
| 27 สิงหาคม 2011, 05:25:PM |
|
|
|
|
