ทุกข์ระทมตรมเหงาเศร้ายิ่งนัก
เจอที่พักจักหมายพอได้สร่าง
ที่ร้อนรุ่มทรวงในให้เบาบาง
แต่มุมว่างช่องเว้นไม่เห็นมี
ครั้นจะเบียดเข้าไปกระไรอยู่
ด้วยว่ารู้ทุกท่านนั้นไม่หนี
อาศัยเงาเย็นฉ่ำความปรานี
ต่างรู้ดีศาลามาพักใจ
จะทนรอจากสายถึงบ่ายคล้อย
เงาคงถอยถึงข้าเวลาใหม่
ร่มเงานอกชายคาแม้ช้าไป
ขอเพียงได้พักบ้างข้างศาลา.
นพ
25 พ.ค.55
เจอที่พักจักหมายพอได้สร่าง
ที่ร้อนรุ่มทรวงในให้เบาบาง
แต่มุมว่างช่องเว้นไม่เห็นมี
ครั้นจะเบียดเข้าไปกระไรอยู่
ด้วยว่ารู้ทุกท่านนั้นไม่หนี
อาศัยเงาเย็นฉ่ำความปรานี
ต่างรู้ดีศาลามาพักใจ
จะทนรอจากสายถึงบ่ายคล้อย
เงาคงถอยถึงข้าเวลาใหม่
ร่มเงานอกชายคาแม้ช้าไป
ขอเพียงได้พักบ้างข้างศาลา.
นพ
25 พ.ค.55
ยังพอมี ที่ว่าง เชิญนั่งก่อน
อย่าเพิ่งค้อน ป้อนคำ ให้ช้ำหนา
ด้านในนี้ ยังว่าง คนบางตา
เถอะเข้ามา พักก่อน ได้ผ่อนคลาย
อย่าปล่อยให้ ความเศร้า เข้ามาปลุก
ลืมเรื่องทุกข์ ฤดี หนีห่างหาย
รับสายลม พรมหว่าน วันสบาย
มาเอนกาย อิงซบ หลบร้าวรอน
อย่าอาวรณ์ ซ่อนเจ็บ เก็บความเหงา
ยังมีเรา เป็นมิตร มิคิดถอน
ศาลาใจ หมายปลอบ ทุกกรอบกลอน
ด้วยสะท้อน ตอนเศร้า คนเหงาใจ...
“สุนันยา”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
