อนิจานกน้อยบินคล้อยเคลื่อน
ขาดคนเตือนเลื่อ่นห่างทางข่มเหง
เดียวดาย่อย่างสุดเหงาเศร้าวังเวง
อยากครื้นเคลงก็สิ้นหวังดุจพังภินท์
สายลมพัดปัดไกวให้หนาวเนื้อ
สายใยเอื้อ ที่ใจใฝ่ถวิล
ไม่มีเหลือรอยร้อยรักปักชีวิน
อยู่ในถิ่น เมืองแมน แสนระทม
"สุนันยา"
ขาดคนเตือนเลื่อ่นห่างทางข่มเหง
เดียวดาย่อย่างสุดเหงาเศร้าวังเวง
อยากครื้นเคลงก็สิ้นหวังดุจพังภินท์
สายลมพัดปัดไกวให้หนาวเนื้อ
สายใยเอื้อ ที่ใจใฝ่ถวิล
ไม่มีเหลือรอยร้อยรักปักชีวิน
อยู่ในถิ่น เมืองแมน แสนระทม
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
