รำลึก...บทที่หนึ่ง "มา นี มี ตา"
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
17 พฤษภาคม 2024, 05:39:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: รำลึก...บทที่หนึ่ง "มา นี มี ตา"  (อ่าน 3846 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
18 ธันวาคม 2011, 11:05:AM
อริญชย์
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 1154
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 1,568


ให้สุขแก่ท่าน สุขนั้นถึงตัว


« เมื่อ: 18 ธันวาคม 2011, 11:05:AM »
ชุมชนชุมชน

     
      ๐บทที่หนึ่ง มานี มีตา๐

“มานะ” “พี่” “มานี” อยู่ที่ไหน
“กา” “ชูใจ” กับ “ยาย” ก็หายหน้า
“พ่อ แม่ และปีติ” “น้า” มี “นา”
“ต. อา ตา   ตา ล.  ตาล” ในวานวัน

“เพชรอยากเรียนหนังสือ” อยู่หรือเปล่า
หลายเรื่องราวตัวละคร...ครูสอนฉัน
“ผู้ใหญ่ซื้อผ้าใหม่” มอบให้กัน
วิชานั้น คือวิชา...ภาษาไทย

คำ “มานะ มานี” ครูชี้อ่าน
เล่าเรื่องผ่านท้องนาและป่าใหญ่
“สีเทา” แมวแสนรู้ของ “ชูใจ”
ครูสอนในทุกบท เราจดจำ


ใช่เป็นนกขุนทองเพียงท่องบ่น
เพื่อนทุกคน เรียนกัน เช้ายันค่ำ
เรียน ป.หนึ่ง ถึง ป.หก  น้อยตกซ้ำ
ผู้เลิศล้ำสอนหรือ...ก็คือครู...

เด็กยุคเราหมั่นเพียรอ่านเขียนถูก
เพราะครูปลูกวิธีการให้อ่านรู้
ทีละน้อยเติมความหวังจนพรั่งพรู
สอนให้จำ ทำให้ดู จนรู้ทาง! ฯ
   
                   อริญชย์
               ๑๘/๑๘/๒๕๕๔



*ในที่นี่คงมีหลายคนที่ทันแบบเรียน มานีมีตา กันบ้างล่ะเน๊าะ      
      
            





ขอเชญ แฟนพันธุ์ แท้ มานี มานะ ชูใจ ปิติ เจ้าแก่ ครูไพลิน จันทร ปลัดทวีป วีระ เจ้าโต สีเทา กระทู้นี้เลย

http://www.mrpalm.com/board/view_board.php?id=78485
 เต้นบัลเลย์ อายจัง เต้นบัลเลย์

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ♥หทัยกาญจน์♥, panthong.kh, สุนันยา, บูรพาท่าพระจันทร์, พี.พูนสุข, Prapacarn ❀, รพีกาญจน์, sunthornvit, บ้านริมโขง, ...สียะตรา.., ภู กวินท์, O2Plus ชายแห่งสายลม, Thammada, คนกันเอง..

ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

เกื้อกูลต่อมวลมิตร ลิขิตเพื่อสังคม
เพาะบ่มเพื่อพงไพร ก้าวไปเคียงผองชน
18 ธันวาคม 2011, 11:10:AM
อริญชย์
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 1154
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 1,568


ให้สุขแก่ท่าน สุขนั้นถึงตัว


« ตอบ #1 เมื่อ: 18 ธันวาคม 2011, 11:10:AM »
ชุมชนชุมชน

วันหนึ่ง ม้าแก่ นอนแผ่ ชูคอ
เด็กสี่ คนรอ ขอขี่ ทุกวัน
บ้างว่า แก่ไป จะไม่ ขี่มัน
เก้าคนพากัน กลับบ้าน พอใจ
มีเด็ก หนึ่งคน ซนจะ ขี่ม้า
เอาไม้ ตีขา ให้พา วิ่งไป
ม้าล้ม เด็กแย่ ล้มแผ่ ลงไป
ม้าวิ่ง ไม่ได้ ล้มทับ เด็กซน



บทนี้อยู่ท้าย ๆ เล่ม

ตอนเด็ก ๆ อ่านบทนี้ อ่านได้ แต่ยังไม่เข้าใจความหมาย  วันนี้ย้อนกลับมาอ่านดูอีกครั้ง  (เป็นอย่างนี้นี่เอง )
[/size]
 เธอนั่นแหละจ้ะ อายจัง เธอนั่นแหละจ้ะ

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : panthong.kh, สุนันยา, บูรพาท่าพระจันทร์, พี.พูนสุข, Prapacarn ❀, รพีกาญจน์, sunthornvit, ...สียะตรา.., ภู กวินท์, O2Plus ชายแห่งสายลม, Thammada, คนกันเอง..

ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

เกื้อกูลต่อมวลมิตร ลิขิตเพื่อสังคม
เพาะบ่มเพื่อพงไพร ก้าวไปเคียงผองชน
18 ธันวาคม 2011, 05:51:PM
รพีกาญจน์
กิตติมศักดิ์
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 3482
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 3,752


ทุกคนมีเครดิต แต่ทำลายได้ง่าย สร้างขึ้นใหม่ได้ยาก


« ตอบ #2 เมื่อ: 18 ธันวาคม 2011, 05:51:PM »
ชุมชนชุมชน


เรียนวิชา ภาษาไทย ในเบื้องต้น
มีร่างคน กริยา ท่าทางใบ้
พยางค์.คำ กำกับ รับรูปไป
ชี้เด็กให้ อ่านความ ตามนะจ๊ะ

เสียงคล้องจอง สองคำ จำได้แม่น
มีตัวแกน อักษรต้น ปนสระ
เช่น ธิดา มานี พี่มานะ
คำเดียว ดะ กะ กา อา อำ อืม

เป็นพื้นฐาน กานท์กลอน อักษรศิลป์
ให้ยลยิน รินคำ นำปลาบปลื้ม
พูดผูกจิต มิตรรัก จักมิลืม
ยังดูดดื่ม ซึมซ่าน มานานเอย

 เคารพรัก

รพีกาญจน์ 59

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ภู กวินท์, อริญชย์, บูรพาท่าพระจันทร์, O2Plus ชายแห่งสายลม, Thammada, คนกันเอง.., ♥หทัยกาญจน์♥, พี.พูนสุข

ข้อความนี้ มี 8 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s