ขวานทองร้องทุกข์ บทที่ ๑๖ คนดีไร้ที่ยืน

ปฏิญาณสาบานตนรับใช้ชาติ
อย่างองอาจภาคภูมิใจในเงื่อนไข
บริสุทธิ์ยุติธรรมนำชาติไทย
เจริญไกลไร้โกงกินสิ้นเกี่ยวดอง

ปฏิบัติตามหน้าที่อย่างแน่วแน่
ไม่พ่ายแพ้สินบนคนเล่นของ
ไม่รับเงินใต้โต๊ะไม่รับซอง
มุ่งครรลององค์ภูมินทร์ทรงกล่อมเกลา

ปฏิคมก้มหัวให้เพียงคนดี
คนมุ่งพลีกายใจไม่ขลาดเขลา
คนคำนึงถึงส่วนรวมร่วมแบ่งเบา
คนบรรเทาทุกข์เข็ญปวงประชา

ปฏิปักษ์พวกฉ้อฉลกลโกงชาติ
พวกหมดขาดยางอายใจมิจฉา
ปราบอธรรมย่ำอบายปรามพาลา
มุ่งผลาญพร่าสมถะรู้พอเพียง

ปฏิเสธอำนาจอันอำอวม
ใช้กำกวมเกื้อกูลคะแนนเสียง
ไม่ยอมรับอิทธิพลคนลำเอียง
ไม่เลียบเคียงคนเจ้าเล่ห์เพทุบาย

ปฏิบทสวนทางกลับเกิดขึ้น
เงาทะมึนสัญลักษณ์แห่งฉิบหาย
คนเก่งดีถูกย้ายเล่นเป็นวัวควาย
ตามอุบายทำลายคนชาติเดียวกัน

ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์