เข้ามาอ่านผ่านตาพาให้คิด
แล้วหงุดหงิดจิตตนคนถูกหลอน
อ่านจนจบได้ไงไม่อาทร
เสียงพร่ำวอนก่อนลาว่าบ้าบอ
บ้าเพราะอ่านกลอนเขาเราเลยบ้า
หรือเพราะว่าคนเขียนเปลี่ยนไปหนอ
เขียนอย่างไร-ยังตามหวามพะนอ
เขาคนบ้า เราคนบอ คงพอกัน
บ้าต่อบ้าคุยเฟื่องเปรื่องสนาน
บ้าได้การงานเด่นเห็นสุขสันต์
คนหนึ่งบ้า-อีกคนดี มีโรมรัน
บ้าทุกวันฉันบ้ากลอน...นอนหน้าจอ.
แล้วหงุดหงิดจิตตนคนถูกหลอน
อ่านจนจบได้ไงไม่อาทร
เสียงพร่ำวอนก่อนลาว่าบ้าบอ
บ้าเพราะอ่านกลอนเขาเราเลยบ้า
หรือเพราะว่าคนเขียนเปลี่ยนไปหนอ
เขียนอย่างไร-ยังตามหวามพะนอ
เขาคนบ้า เราคนบอ คงพอกัน
บ้าต่อบ้าคุยเฟื่องเปรื่องสนาน
บ้าได้การงานเด่นเห็นสุขสันต์
คนหนึ่งบ้า-อีกคนดี มีโรมรัน
บ้าทุกวันฉันบ้ากลอน...นอนหน้าจอ.
"บ้านริมโขง"
อย่าหงุดหงิด คิดวุ่น เลยคุณพี่
ดีไม่ดี เดี๋ยวถูกพา ไปหาหมอ
อารมณ์คน เขียนกวี ไม่รีรอ
พอขึ้น ก. ข. ค. มันจ่อตาม
ลงนั่งปุ๊บ หลุบตา ความบ้าเริ่ม
วิญญาณเคลิ้ม บรรเลง ไม่เกรงขาม
จินตนาการ ผ่านมั่ว ทั่วเขตคาม
ตั้งแต่เช้า จนตีสาม ยังตามดู
กวีกานท์ กาพย์กลอน ช่างหลอนฝัน
แต่ละวัน ขยันจด ไม่หดหู่
เวลาว่าง จับกลอน มานอนดู
เป็นที่รู้ กันว่า เราบ้าจัง....
แซมค่ะ