รอยยิ้มที่ขวยเขินยามแรกพบ
เมื่อสองสายตา... มาบรรจบ ... ทำให้ฉันพร่ำเพ้อ
ทุกค่ำคืน...ยังเก็บไปนอนฝันละเมอ
ยามตื่นฉันยังเผลอ... คิดถึงหน้าเธอทุกเวลา
สำหรับเธอ...ไม่ใช่แค่เจ้าหญิง
แต่เธอคือทุกสิ่ง...ที่งดงาม...ยิ่งกว่านางฟ้า
ใครอาจมองไม่เห็น... มองว่าเธอแค่ผู้หญิงธรรมดา
แต่ในสายตาของชายคนนี้..... เธอนั้นมีค่า... ยิ่งกว่าดวงดาวทั่วทั้งจักรวาล
เมฆสีรุ้ง แต่งกลอนเปล่าไม่เป็น ผิดถูกยังไงช่วยสอนด้วยนะครับ ^^
เมื่อสองสายตา... มาบรรจบ ... ทำให้ฉันพร่ำเพ้อ
ทุกค่ำคืน...ยังเก็บไปนอนฝันละเมอ
ยามตื่นฉันยังเผลอ... คิดถึงหน้าเธอทุกเวลา
สำหรับเธอ...ไม่ใช่แค่เจ้าหญิง
แต่เธอคือทุกสิ่ง...ที่งดงาม...ยิ่งกว่านางฟ้า
ใครอาจมองไม่เห็น... มองว่าเธอแค่ผู้หญิงธรรมดา
แต่ในสายตาของชายคนนี้..... เธอนั้นมีค่า... ยิ่งกว่าดวงดาวทั่วทั้งจักรวาล
เมฆสีรุ้ง แต่งกลอนเปล่าไม่เป็น ผิดถูกยังไงช่วยสอนด้วยนะครับ ^^
ไม่อยากมีค่ายิ่งกว่าดวงดาวทั่วทั้งจักรวาล ~ อย่างที่เธอยกย่อง
แค่อยากเป็นคนที่เธอมอง . .. ด้วยแววตาฉ่ำหวาน
หากเป็นคนธรรมดาที่เธอห่วงใย . . จะเป็น "เจ้าหญิง" หรืออะไร ~ ฉันก็ไม่ต้องการ
แค่อยากเป็นคนที่ถูกรักนาน ~ นาน . .. และห่างไกลจากน้ำตา
อยากให้ช่องว่างของวัน . . เป็นฉันที่เธอคิดถึง
หยิบยื่นความอาทรมาน้อยหนึ่ง . .. ก็ซึ้งค่า
อยากให้ความรักจากเธอเหมือนแผ่นฟ้า
ทุกครั้งที่เงยหน้า . .. ฉันจะมั่นใจได้ว่า ~ ได้เห็นเธอ~*
. .. แต่งเพราะอยู่แล้วนี่นา . . แป้งก็ไม่เคยได้ยินว่ากลอนเปล่ามันมีผิด,ถูกน้า ลุยไปเลยค่า . ..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
