ค ว า ม ง ด ง า ม ข อ ง บ ท ก วี
ฉันโลดแล่นได้เต็มที่ ในทุกแดนฝัน
เห็นโลกแสนมหัศจรรย์หมุนเปลี่ยนคืนวัน .. ผ่านกาลเวลา
ส อ ด ห ม อ น นุ่ ม อ่ อ น อุ่ น ห นุ น น อ น
เป็นทุกความอาทร .. เสน่หา
ยามที่คุณหลับตา
ก่อเกิดเป็นภาพจินตนา .. เรียกว่ากวี
ทุ ก ค รั้ ง ที่ คุ ณ เ ห ง า
ความห่วงใยบางเบา .. รอเธออยู่ตรงนี้
"บ้านกลอน"สังคมดี~ดี
เปิดรับทุกท่วงทำนองด้วยไมตรี
.. และจริงใจ ..
(ขออนุญาตแต่งกลอนเปล่านะครับ. ผู้น้อยอ่อนฝีมือ ใช้เพียงอารมณ์
และรอยยิ้มเท่านั้น อนึ่งว่า หากผู้น้อยรดน้ำต้นไม้หน้าบ้านแล้วร้องเพลง
ก็หวังเพียงคนที่ซักผ้าอยู่ข้างบ้าน จะได้ยินและยิ้มไปกับผมบ้าง
แต่บ้านหลังนี้หลังใหญ่. หากเพียงท่านผ่านมาพบและยิ้มให้. ก็ขอบคุณครับ)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
