เริ่มย่างก้าว เข้าสู่ ฤดูเหงา  ฤดูหนาว
เศร้าใจ ไร้คนอิง  ออกพรรษา
เราก็เริ่ม ก่อไฟผิง  หยดน้ำค้าง
เกาะไฟกิ่ง แถวเสาไฟ  ขาดคนรัก
คอยดูแล แค่เสี้ยววัน  ระแวงกัน ฉัน
จึง ต้องผลักใส  แต่วันนี้ นอนหนาว ปล่าวเปลี่ยวใจ  เศษน้ำตา ที่รินไหล
ทอแสงจันทร์