ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Prapacarn ❀]

ถามดวงดาว พราวเวหา ยามฟ้าหม่น
เจ้าทุกข์ทน โศกเศร้า เท่าฉันไหม
คิดถึงคน อีกฝั่งฟ้า คราห่างไกล
พี่คิดถึง น้องบ้างไหม...ฝากใจวอน

ร้อยคำหวาน กานท์ละมุน รักอุ่นถ้อย
เรียงถักร้อย เป็นมาลัย มิถ่ายถอน
ทุกราตรี ฝากดาว พราวอัมพร
กระซิบอ้อน โลมขวัญ จำนรรจ์รัก

ฝากสายลม ห่มห้อม น้อมจิตพ่วง
รักท่วมดวง มานพร้อม ยอมสมัคร
จะเฝ้ารอ พี่คืนเหย้า เฝ้าใฝ่ภักดิ์
ยามดาวทัก ทอดวง โปรดห่วงกัน

หรือเมฆหมอก ปลายฝน หล่นทบท่วง
ทับถมดวง ดาวใจ จนไหวหวั่น
สุดปลายฟ้า มีคนเหงา เฝ้ารำพัน
ยังรักมั่น รอคนดี พี่กลับคืน....

แซมค่ะ
 
(ขอบคุณภาพจาก  Internet ค่ะ)

[♥หทัยกาญจน์♥]

แด่....ประภาคาร

รอที่ปลายฟ้า...นภากว้าง
ดูเหงาอ้างว้าง....ข้างฟ้าหม่น
ประภาคารเรือง...รองกลางชล
จรดท้องถนน....คนต่างมอง

มาร้องรอใคร...ที่ไหนเล่า
ดวงใจนี้เศร้า...เหงาเป็นสอง
จึงถักอักษรา....มาร้อยกรอง
หมายมาครอบครอง...ปองหัวใจ

ณ ปลายโค้ง...ของขอบฟ้า
มีพระราชา...รอหญิงใหญ่
จงเดินไปสิ....จงเดินไป
อาจจะพบใคร...ใช่ไหมเธอ

ความหวังความฝัน...นั้นที่คิด
ชะตาลิขิต...จิตเสนอ
อาจจะเป็นจริง...สิ่งควรเจอ
หรืออาจละเมอ..เพ้อกลางวัน

แต่ฉันนั่นเชื่อ...เชื่อบุพเพ
จิตอาจหักเห...ทะเลฝัน
สุดโค้งของฟ้า....ฟากพระจันทร์
อาทิตย์ดวงนั่น...อาจรอเธอ

หทัยกาญจน์

[เฮยอิง]

ดวงจันทร์เจ้าส่องฟ้า  ราตรี

แสงผ่องนวลเคยมี  อยู่ข้าง

สัญญาเอ่ยวลี  ครวญคร่ำเคยบอก

รอพี่จากเคยร้าง   ที่ฟ้าเส้นเดิม

ลมหนาวเพิ่มห่มฟ้า  รุนแรง

คำเอ่ย ฤา ผันแปลง  เปลี่ยนได้

ก็ในเมื่อมวลแมง  กลับสู่รังเรือน

เหลือแค่เพียงพี่ไซร้  ที่ไร้แม้เงา

รักเรา ฤา เก่าแล้ว  จึงลา

เหลือเพียงแต่น้ำตา  เหือดแห้ง

ใยคนเอ่ยกลับมา  ยังไม่เห็นตัว

รออยู่จนรุ่งแจ้ง  ชั่วฟ้าลาจันทร์



ขออนุญาตร่วมแจมนะครับ ไม่รู้เกี่ยวกับเพลงหรือเปล่าแต่เขียนเสร็จแล้วนึกถึงเพลงนี้- -'
ปล. ยังไม่ชำนาญงานโคลง ผิดถูกประการใดขออภัยในที่นี้ครับ

<a href="http://www.youtube.com/v/kCz54amhx_Y&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/kCz54amhx_Y&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[พิมพ์วาส]

วิชชุมมาลาฉันท์ ๘ ค่ะ

รอเธอเผลอรัก    ให้ปักถักคู่
แลนึกตรึกดู       จนรู้คู่ครอง

เวหาพาเศร้า      ให้เร้าเคล้าสอง
ด้วยจิตพิศปอง    เป็นจิณวิญญา

ปวงมานพานรู้     ให้สู้ดูสิ้น
รักร้องถ้อยจินต์   ให้มองปองหา
 
จนพร่าวาจา        คำจินต์สิ้นหนา
แลได้ไปครา       ฝากฟ้าพร่ารอ

  

[Prapacarn ❀]

แด่....ประภาคาร

รอที่ปลายฟ้า...นภากว้าง
ดูเหงาอ้างว้าง....ข้างฟ้าหม่น
ประภาคารเรือง...รองกลางชล
จรดท้องถนน....คนต่างมอง

มาร้องรอใคร...ที่ไหนเล่า
ดวงใจนี้เศร้า...เหงาเป็นสอง
จึงถักอักษรา....มาร้อยกรอง
หมายมาครอบครอง...ปองหัวใจ

ณ ปลายโค้ง...ของขอบฟ้า
มีพระราชา...รอหญิงใหญ่
จงเดินไปสิ....จงเดินไป
อาจจะพบใคร...ใช่ไหมเธอ

ความหวังความฝัน...นั้นที่คิด
ชะตาลิขิต...จิตเสนอ
อาจจะเป็นจริง...สิ่งควรเจอ
หรืออาจละเมอ..เพ้อกลางวัน

แต่ฉันนั่นเชื่อ...เชื่อบุพเพ
จิตอาจหักเห...ทะเลฝัน
สุดโค้งของฟ้า....ฟากพระจันทร์
อาทิตย์ดวงนั่น...อาจรอเธอ

หทัยกาญจน์

"แด่น้องดวงใจ"
เดินดุ่มตามทางย่างเปลี่ยว
ลัดเลี้ยวค้นดาวหนาวเสมอ
รอใครสักคนทนละเมอ
ครวญเพ้ออ้างว้าง...ทางตัน

ขอบคุณดวงใจใสสะอาด
ฝากกานท์ปานวาดสรวงสวรรค์
อิงแอบแนบใจให้กัน
สัมพันธ์ไมตรีมีตรึง

รักแล้วแคล้วคลาดขาดหาย
ร่วงร้างจางกลายขาดผึง
มีเหตุประหวั่นพรั่นพรึง
หาใช่คู่จึงคลาดกัน

ขอบคุณดวงใจใสแจ่ม
ดุจเดือนแฉล้มแต้มฝัน
เติมใจเบิกชื่นคืนวัน
รักนั้นผ่องผุด...ดุจดาว
 
จากใจ พี่แซม...

[Prapacarn ❀]

ต่อคุณ "เฮยอิง" ..นะคะ

ขวัญเอยเคยชื่นชู้    เคียงกัน
ขวัญห่างรักจากพลัน    หม่นไหม้
คำรักพร่ำรำพัน     เพียงหยอก
เป็นดั่งลมผ่านไซร้    ห่มห้วง พลันหาย


แซมก็เขียนโคลงไม่เป็น..บทนี้ เกือบหมดลมหายใจ...
แซมค่ะ... 

[Prapacarn ❀]

วิชชุมมาลาฉันท์ ๘ ค่ะ

รอเธอเผลอรัก    ให้ปักถักคู่
แลนึกตรึกดู       จนรู้คู่ครอง

เวหาพาเศร้า      ให้เร้าเคล้าสอง
ด้วยจิตพิศปอง    เป็นจิณวิญญา

ปวงมานพานรู้     ให้สู้ดูสิ้น
รักร้องถ้อยจินต์   ให้มองปองหา
 
จนพร่าวาจา        คำจินต์สิ้นหนา
แลได้ไปครา       ฝากฟ้าพร่ารอ

  

ฝังใจในรัก    ยังภักดีมั่น
คิดถึงทุกวัน   หวังเพียงเคียงสอง
แม้จางห่างหาย   ร้างกายประคอง
หัวใจทุกห้อง   ยังเฝ้ารอเธอ

ห่างไกลปลายฟ้า   อุราแสนหม่น
เงียบเหงาเฝ้าทน   จนใจใฝ่เผลอ
วอนดาวพราวสรวง   ห่มห้วงห่วงเธอ
อย่าให้รอเก้อ   เพ้ออยู่เดียวดาย...

พี่แซมค่ะ..
 

[กฤษการกลอน]

 

รอพี่ที่ปลายฟ้า

ติิดเกาะเกาะกลุ่มรุมเร้า
พวกเราเฝ้าหาอาหาร
ลัดเลาะลอยคอมานาน
เบิกบานเห็นฝั่งดังใจ

แหงนมองท้องฟ้าตาจ้อง
พรำ่ร้องเพรียกหาสิ่งไหน
โอดครวญช้ำชอกบอกใคร
ยากไร้ไส้แห้งอิดโรย

คนเขาเข้ามาแล้วจาก
จัดฉากช่วยเหลือคนโหย
ฉาบฉวยช่วยแล้วกลับโกย
โอดโอยร้องไห้ใครฟัง


ทุกวันแม้มันริบหรี่
ยังดีพอมีความหวัง
ปลายฟ้าโปรดมาประทัง
เสียงดังใบพัดลัดมา


ยินดีปรีดาอย่างยิ่ง
พี่ทิ้งถุงลงมาหนา
แม้ไม่พอซับน้ำตา
แต่พอกายารอดตาย!

....หลายคนรออยู่ อย่าหยุดบริจาคนะ...
KrittyHema

[/size][/color]

[เฮยอิง]

ต่อคุณ "เฮยอิง" ..นะคะ

ขวัญเอยเคยชื่นชู้    เคียงกัน
ขวัญห่างรักจากพลัน    หม่นไหม้
คำรักพร่ำรำพัน     เพียงหยอก
เป็นดั่งลมผ่านไซร้    ห่มห้วง พลันหาย


แซมก็เขียนโคลงไม่เป็น..บทนี้ เกือบหมดลมหายใจ...
แซมค่ะ... 

เรียก เฮยอิงเฉยๆก็ได้ครับ- - ผมยังเด็กน้อย
แทบหมดลมหายใจเพราะพี่แซมแต่งบาดใจอะจิ^ ^



หากลมผายพร่างแล้ว  โรยรา

หายห่างคงกลับมา  อยู่บ้าง

แต่นี่พี่จากลา เกินกู่

มิส่งข่าวปล่อยร้าง  "ไม่แม้เพียงคำ"

คนหนึ่งช้ำที่ฟ้า  มุมเดิม

มีแต่ความหนาวเติม  ห่มให้

สัญญาเอ่ยเพียงเสริม  ดังว่าลวงหลอก

ถึงช่วงหนึ่งสิ้นไร้  "ไม่แม้เพียงเงา"

[♥หทัยกาญจน์♥]

"แด่น้องดวงใจ"
เดินดุ่มตามทางย่างเปลี่ยว
ลัดเลี้ยวค้นดาวหนาวเสมอ
รอใครสักคนทนละเมอ
ครวญเพ้ออ้างว้าง...ทางตัน

ขอบคุณดวงใจใสสะอาด
ฝากกานท์ปานวาดสรวงสวรรค์
อิงแอบแนบใจให้กัน
สัมพันธ์ไมตรีมีตรึง

รักแล้วแคล้วคลาดขาดหาย
ร่วงร้างจางกลายขาดผึง
มีเหตุประหวั่นพรั่นพรึง
หาใช่คู่จึงคลาดกัน

ขอบคุณดวงใจใสแจ่ม
ดุจเดือนแฉล้มแต้มฝัน
เติมใจเบิกชื่นคืนวัน
รักนั้นผ่องผุด...ดุจดาว
 
จากใจ พี่แซม...

แด่....ประภาคาร

นภาฟ้ากว้าง...ขวางพิภพ
อาจไม่บรรจบ...สบจึงหนาว
แผ่นดินฟ้ากั้น...คันเคียวยาว
มีเพียงเรื่องราว...เล่าถึงกัน

ณ ปลายโค้งฟ้า....ฟากไกลโพ้น
มีใครตะโกน...ก้องหาฝัน
“คิดถึงฉันไหม”....ใจผูกพัน
เธอรู้ไหมนั่น...ฉันคือใคร

ไม่เจอกันนาน....ผ่านหลายปี
มีเพียงบทกวี...วจีให้
กับรักที่อุ่น...ละมุนละไม
พร้อมความสดใส...ใจถึงเธอ

ประภาคารเรืองรอง..ส่องปลายแหลม
ทะเลแต่งแต้ม...แซมเสมอ
ปลายฟ้านภาใด...ไกลพบเจอ
ฉันเพียงพร้ำเพ้อ....คิดถึงเอง

หทัยกาญจน์