อาหารเช้าวันนี้ไม่มีอื่น
กาแฟดำยืนพื้นอย่างโดดเดี่ยว
ก่อนเคยมีขนมปังและไข่เจียว
วันนี้แสนเปล่าเปลี่ยวอยู่เดียวดาย

ใจคนจากอยากรู้อยู่ดีไหม
ระยะทางห่างไกลใจเปลี่ยนง่าย
ความชิดใกล้ใจพร้อมย่อมละลาย
เกิดแหนงหน่ายคนไกลไม่กลับมา

นั่งมองถ้วยรวยรินกลิ่นโชยหอม
มโนภาพรายล้อมเกิดตรงหน้า
มือสั่นเทาหยิบถ้วยด้วยน้ำตา
ความเหว่ว้าเกาะกุมรุมหัวใจ

คิดถึงวันเก่าที่มีความสุข
ความสนุกออดอ้อนตอนเจียวไข่
ช่วยกันหยิบถือเรียงมิเกี่ยงใคร
สองเราได้ร่วมทานอาหารเช้า

เพียงกาแฟเท่านั้นในวันนี้
รสกลมกล่อมพอดีดื่มพร้อมเหงา
อาหารอื่นไม่มีที่เคยเรา
น้ำตาคลอเอ่อเบ้าใจร้าวราน

ความเหงาหงอยลอยวนยามคนช้อน
ความอาวรณ์สะกิดใจใส่รสหวาน
จากหนึ่งหยิบใส่เพิ่มเติมน้ำตาล
เพื่อต้องการหวานกลบ...ลบเหงาจาง





"กานต์ฑิตา"




...............................................................................



……ใกล้มื้อเที่ยงเบี่ยงบ่าย..ให้หายเหงา

...เพื่อบรรเทา..พร้อมสำรับกับ..คาวหวาน

...หอยตลับผัดเผ็ด..เด็ดหนึ่งจาน

...ปลาหมึกฝาน..ลวกจิ้มให้ลิ้มลอง

......กรรเชียงปู..อุ่น อุ่น...ตุนมาฝาก

...เผื่อจะอยากลืมเหงาความเศร้าหมอง

...มาสิคะ..เลื่อนจานมา..อย่ามัวตรอง

....ร่วมฉลอง...วันอาทิตย์....with  new  friend...