.jpg)
เธอสับสน ต้นใหญ่ เพื่อใครอยู่
แถมบ่านอู้ ว่ารัก เป็นหนักหนา
เปลือกกระเด็น เห็นไป ออกไกลตา
แทบหมดป่า แล้วหนอ ขอซะที
อยากมีสน ลู่ลม ไว้บ่มรัก
ยามอกหัก รักร้าว คราวหลีกหนี
นั่งมองสน บ่นไป ใจย่ำยี
โปรดเหลือมี สักต้น นะสนงาม
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
14 พฤษภาคม 2024, 09:01:PM
|
|||
|
|||
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน > บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ > หมวดบทกวี บทกลอนเศร้า > กลอนเหงา > หัวข้อ: - สับสน - (ผู้ดูแล: ดิษฐา, แป้งน้ำ) > List คำชม สำหรับข้อความนี้
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: - สับสน - (อ่าน 10459 ครั้ง) |
| ||||||||||
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
Email:
