.........................ลิลิต พระคุณพ่อแม่

โคลงสองสุภาพ

....พระธรรมสอนสั่งไว้........พ่อแม่จงรักไซร้...........นบไหว้บูชา

โคลงสามสุภาพ

....จักผาสุกห่างภัย..............เทพไทไป่หลีกลี้
ทั้งโลกหน้าโลกนี้.................รับเข้าสู่สรวง

ร่ายสุภาพ

....เราทั้งปวงเกิดมา...........ใครเล่าหนาดูแล
พระคุณแม่แลพ่อ................เฝ้าพะนอโอบอุ้ม
คุ้มครองป้องภัยพาล............พยาบาลยามไข้
เติบใหญ่ให้รอบรู้...............เรียนคำครูสอนสั่ง
ชั่วชิงชังหลีกลี้..................ความดีหมั่นประกอบ
อาชีพชอบเลี้ยงตน.............เจ็บจนท่านบ่ทิ้ง
พักพิงได้ทุกเมื่อ.................ท่าน บ เบื่อ บ บ่น
จวบจนล่วงเฒ่าชรา............ท่านอุตส่าห์ปกปัก
หลานเหลนรักโอบเอื้อ.........บ่บ่ายบ่เบนกูลเกื้อ
รักแท้จริงหนอ...ท่านนาฯ

โคลงสี่สุภาพ

.....พระคุณพ่อแม่ล้ำ..........จำนรรจ์
รักท่านรับใช้ครัน...............บัดนี้
ดูแลท่านหฤหรรษ์.............บบ่น...เบื่อเฮย 
ใช่ท่านจรจากลี้................จึ่งได้นึกถึง

โคลงสองสุภาพ

....พระธรรมจึงบ่งไว้.........รักพ่อแม่แน่ไซร้...........รับใช้ท่านเทอญ

===

ลิลิต :- ความคิดเห็นนักวิชาการ นิยมให้เริ่มด้วยร่าย เหตุว่าในอดีต กลอนร่าย ใช้แต่งบูชา
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ หรือสรรเสริญผู้สูงศักดิ์หรือครูบา    และการจบ ลิลิต มักให้จบด้วยร่าย

การแต่งใช้ร่ายและโคลงสลับกันเป็นช่วงๆ ตามจังหวะ ลีลา ท่วงทำนอง และความเหมาะสมของเนื้อหาช่วงนั้นๆ
ตามธรรมเนียมมักจะใช้โคลงและร่ายในแบบเดียวกัน กล่าวคือ โคลงดั้น สลับกับร่ายดั้น,
โคลงสุภาพ สลับกับร่ายสุภาพ     

โคลงและร่ายมักจะร้อยสัมผัสกัน เรียกว่า "เข้าลิลิต" คือ คำท้ายแต่ละบท ส่งสัมผัส
ไปยัง คำที่ ๑, ๒ หรือ ๓ ของวรรคแรกบทถัดไป