ขวานทองร้องทุกข์ บทที่ ๘ เด็กขวานทอง

เด็กเอ๋ยเด็กขวานทองนองน้ำตา
ถูกผลาญพร่าข่มกดวัยสดใส
ถูกมอมเมาหมกมุ่นมืดหม่นใจ
ด้วยผู้ใหญ่จอมละโมบโฉบไปกิน

“เน็ตคาเฟ่” คาใจความบังอาจ
เกมพิฆาตปีศาจร้ายทำใจหิน
เกมสวาทอุจาดตาบ้าราคิน
ดื่มเมาปลิ้นชินหูตาท้ากฎเกณฑ์

ซื้อกามเด็กราวซื้อของข้างถนน
ไร้กังวลปนเปื้อนให้หลานเหลน
เยาวชนใจแตกแหลกเป็นเดน
เป็นของเล่นของเช่าเหล่าหัวงู

ขายยาบ้าในสถานการศึกษา
ไม่นำพาอนาคตของพวกหนู
ไม่สนใจใช่เลือดเนื้อเอื้อเอ็นดู
เพียงตัวกูอู้ฟู่อยู่สบาย

ล่วงละเมิดตัณหากับทายาท
กามอุบาทว์ดาษดื่นขืนเชื้อสาย
โลกสวยใสใจผุดผ่องต้องมลาย
จวบจนตายแผลใจไม่ลบเลือน

อีกสินค้าเห่อเหิมเติมโลภหลง
เป็นทางลงทางเลวทางเชือดเฉือน
เป็นหน้าตาในหมู่มิตรยากบิดเบือน
ไม่แชเชือนทำทุกอย่างเพื่อได้มา

ร้อยเรียงและถ่ายภาพโดย เดชา เวชชพิพัฒน์