ขอโทษ..ที่ทำเธอน้อยใจ
แต่รู้บ้างไหม..ไม่ใช่ไม่อยากรับ
แต่บังเอิญเหลือเกินวันนี้...ลืมโทรศัพท์
ทั้งที่ใจอยากโทรกลับ...แต่ไม่รู้จะทำอย่างไร
คิดถึง...ไม่เคยเปลี่ยนแปลง
แม้ท่าทีที่แสดง...อาจอ่อนหวานน้อยกว่าวันไหน
ทีนอนดึกมาหลายคืน...ไม่ได้ออนเฟสอยู่กับใคร
แต่ขนงานมาทำรู้ไหม...จะได้นอนเมื่อไหร่ไม่แน่ใจเหมือนกัน
ที่ฝากข้อความไว้..ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่..เพราะความน่ารัก
แต่ช่วงนี้งานหนัก...เลยไม่ได้ติดต่อไปแบบนั้น
อยากย้ำอีกที...ว่าความรู้สึกที่มี...มากกว่าผูกพัน
และไม่เคยลดความสำคัญ...ให้น้อยไปกว่าทุกวันที่เคยมี
คืนนี้ฟ้ากว้าง...ยังอ้างว้างไม่แพ้ฝั่งไหน
เหนื่อยเหลือเกินรู้ไหม...กับอะไรต่อมิอะไรในช่วงนี้
อย่าน้อยใจเลยนะ...มาง้อล่ะแล้วคนดี
ยกโทษให้เค้าอีกสักที...หายโกรธนะคนดี..ขอโทษจริง ๆ
แต่รู้บ้างไหม..ไม่ใช่ไม่อยากรับ
แต่บังเอิญเหลือเกินวันนี้...ลืมโทรศัพท์
ทั้งที่ใจอยากโทรกลับ...แต่ไม่รู้จะทำอย่างไร
คิดถึง...ไม่เคยเปลี่ยนแปลง
แม้ท่าทีที่แสดง...อาจอ่อนหวานน้อยกว่าวันไหน
ทีนอนดึกมาหลายคืน...ไม่ได้ออนเฟสอยู่กับใคร
แต่ขนงานมาทำรู้ไหม...จะได้นอนเมื่อไหร่ไม่แน่ใจเหมือนกัน
ที่ฝากข้อความไว้..ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่..เพราะความน่ารัก
แต่ช่วงนี้งานหนัก...เลยไม่ได้ติดต่อไปแบบนั้น
อยากย้ำอีกที...ว่าความรู้สึกที่มี...มากกว่าผูกพัน
และไม่เคยลดความสำคัญ...ให้น้อยไปกว่าทุกวันที่เคยมี
คืนนี้ฟ้ากว้าง...ยังอ้างว้างไม่แพ้ฝั่งไหน
เหนื่อยเหลือเกินรู้ไหม...กับอะไรต่อมิอะไรในช่วงนี้
อย่าน้อยใจเลยนะ...มาง้อล่ะแล้วคนดี
ยกโทษให้เค้าอีกสักที...หายโกรธนะคนดี..ขอโทษจริง ๆ
เอ-มิ-กา
กลอนนี้ถือโอกาสต่อป๋องแป้งและง้อน้องวันเพ็นด้วยน้าาาาาาา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
