.jpg)
หมุนคว้างหมุนหล่นร่วงควงใบหมุน
ท่ามแดดอุ่น..อุ่นไอ ไยยังหนาว
พลิ้วยอดไผ่..ไผ่พลิ้ว ปลิวร่วงกราว
หนาวยังหนาว..เหน็บในหัวใจตน
ใบไผ่พลิ้วปลิวหายกลางสายหมอก
ธารระลอกวิบไหวพาใจหม่น
พร่างสายลมแผ่วเบาเหงาเกินทน
ใบไผ่วนหล่นหาย..คล้ายสั่งลา
ฟ้าแต้มสีชมพู..ฟ้าดูสวย
ไยจึงช่วยซ่อนเล่ห์เสน่หา
หรือฟ้าแอบเป็นใจให้รักมา
แล้วไยฟ้าตัดเยื่อใยให้คนตรม
ใบไผ่หมุนหล่นร่วงควงใบหมุน
แก้มอุ่นอุ่น..ของใครหัวใจขม
อุ่นน้ำตารินไหลใครระทม
ท่ามสายลม ใบคว้าง..ไผ่ร้างกอ
~ ประภาคาร ~
สิ่งที่ออกมาจากหัวใจ..ช่ า ง ไ ร้ ก ฏ เ ก ณ ฑ์ ♥ ไอ๊ย่ะ ♥
ไผ่ใบนี้รี่พลิ้วปลิวลมล่อง
เหมือนเสียงร้องจากใจของใครหนอ
ใผ่เจ้าเอ๋ยเลยไปไม่รีรอ
ออกจากกอลดเลี้ยวสิ้นเรี่ยวแรง
ไผ่ใบหนึ่งถึงน้ำคว่ำกลางคลื่น
ไม่อาจฝืนชะตาความกล้าแกร่ง
ยามสายลมพัดโยกไหวโบกแรง
กลับเหือดแห้งแล้งใบไปตามลม
ขอใจเจ้าอย่าไหวเหมือนใบไผ่
จงมั่นไว้ยืนได้เหมือนไม้ร่ม
เพื่อหล่อเลี้ยงเคียงโลกไม่โศกตรม
บรรเลงพรมพิณเพลงวังเวงใจ
ชีวิตนี้มีค่ากว่าคิดหยุด
อย่าสิ้นสุดความแน่วแน่แพ้ไฉน
เมื่อมีหวังตั้งมั่นวันต่อไป
กำลังใจมอบให้คนปลายฟ้า
////////////////
พงศ์ภัณฑ์
๑๘/๑๐/๕๖
เหมือนเสียงร้องจากใจของใครหนอ
ใผ่เจ้าเอ๋ยเลยไปไม่รีรอ
ออกจากกอลดเลี้ยวสิ้นเรี่ยวแรง
ไผ่ใบหนึ่งถึงน้ำคว่ำกลางคลื่น
ไม่อาจฝืนชะตาความกล้าแกร่ง
ยามสายลมพัดโยกไหวโบกแรง
กลับเหือดแห้งแล้งใบไปตามลม
ขอใจเจ้าอย่าไหวเหมือนใบไผ่
จงมั่นไว้ยืนได้เหมือนไม้ร่ม
เพื่อหล่อเลี้ยงเคียงโลกไม่โศกตรม
บรรเลงพรมพิณเพลงวังเวงใจ
ชีวิตนี้มีค่ากว่าคิดหยุด
อย่าสิ้นสุดความแน่วแน่แพ้ไฉน
เมื่อมีหวังตั้งมั่นวันต่อไป
กำลังใจมอบให้คนปลายฟ้า
////////////////
พงศ์ภัณฑ์
๑๘/๑๐/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
