ยินบรรเลง เพลงพลิ้ว แว่วหวิวผ่าน
ว่า..ร้าวราน ฤทัย ไร้สุขสม
จึงส่งท่วง-ทำนอง ล่องตามลม
ว่า..ระบม ขมขื่น สะอื้นทรวง..
..กอไผ่ยิน ยังต้อง พลอยร้องไห้
กวัดแกว่งไกว ไหวเอน ดุจเป็นห่วง
ดั่งกิ่ง-ใบ ไผ่งาม เอ่ยถามทวง
ว่าใครล่วง ล้วงแด จนแพ้มา..
.. คือ..มิอยาก ยินเสียง สำเนียงช้ำ
เลิกระกำ ร่ำไห้ ดีไหมหนา
หยุดละเมอ เพ้อพร่ำ เช็ดน้ำตา
ยิ้มเริงร่า ระรื่น..ชื่นกมล
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
