.jpg)
ขอออกความเห็นและแสดงความรู้สึกบ้างครับ
ผมเข้ามาในบ้านกลอนสองเดือนกับสองวันพอดีครับมีความรู้สึกเช่นนี้ครับ
1.โชคดีมากที่ได้เข้ามาในบ้านกลอนเดิมทีเข้าใจว่าตนเองเขียนกลอนพออ่านได้
แต่เมื่อเข้ามาในบ้านกลอนได้อ่านกลอนของคนเก่งๆหลายคน ทำให้รู้ตัวว่าตัว
เองเป็นกบในกะลา และก็เกร็งเขียนไม่ออกมานาน เขียนได้แต่บ้าๆบอๆ แต่ว่า
ต่อไปจะพยายามดึงอารมณ์กลับมาเขียนแนวเดิมครับพยายามอยู่ครับ
2.มีคนมาอ่านกลอนที่เราเขียนยกนิ้วให้ถือเป็นโชคดีและความภูมิใจครับ
3.มีเพื่อนในบ้านกลอนถือเป็นโชคดีและสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับผมๆไม่เคย
เกลียดชังใครในบ้านกลอนครับ ไม่ได้แสร้งพูดพูดจากใจจริงครับ การมีคนรัก
หนึ่งคนคือกำไรหนึ่งส่วน มีคนรักสิบคนก็กำไรสิบส่วน
4.การได้คะแนนของแต่ละท่านผมคิดว่า ได้จากฝีมือก็มี ได้จากความชอบ
พอส่วนตัวก็เป็นไปได้ การทำให้คนรักคนชอบก็คือความสำเร็จอย่างหนึ่ง
ไม่แปลกครับที่จะได้คะแนน ตอนเข้ามาใหม่ๆผมไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่าต้อง
ให้คะแนนใคร ไม่รู้ว่าต้องต่อกลอนเพื่อนๆด้วย แต่ก็ไม่มีใครถือสานับเป็น
น้ำใจไมตรีของทุกคนครับ ทุกวันนี้ผมก็ต่อกลอนเพื่อนๆน้อยมากเพราะเกร็ง
เขียนไม่ออก พยายามแก้ไขอยู่ครับ
5.คะแนนมากน้อยไม่ได้แปลว่าฝีมือเท่ากันครับ คนเขียนดีอาจน้อยใจว่าคะ
แนนทำไมเท่ากับคนที่เขียนด้อยกว่า เรื่องนี้อย่าจริงจังมากเลยครับ คนอ่าน
แยกแยะได้ครับ ผมรู้ตัวว่าเขียนห่วยผมก็ยังอยากได้คะแนนเหมือนกันแต่ไม่
ได้แปลว่าผมไปเทียบฝีมือคนเก่งๆได้ คิดว่าทุกคนเป็นครอบครัวเดียวกันใคร
ได้คะแนนใครมีคนรักชอบเป็นเรื่องดีทั้งนั้นครับ ใครมีคนเกลียดนั่นสิขาดทุน
ครับ
ผิดถูกประการใดขออภัยด้วยครับ
สุนทรวิทย์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
