ปลายกุมภา อากาศ มิคาดคิด
วิปริต แปรปรวน ชวนปวดหัว
หกโมงกว่า ฟ้าอืด ยังมืดมัว
หนาวเย็นทั่ว บ้านนา ป่าพงไพร
พอตกสาย หายไป ไร้เมฆหมอก
ตะวันออก แสงแดด แผ่แผดจ้า
ส่องบ้านสวน ควนไร่ ไกลทุ่งนา
ต้นไม้หญ้า แห้งกรอบ ยอบแยบแดง
เมื่อขาดน้ำ ทำนา กล้าตายสิ้น
ผืนแผ่นดิน ร้าวแยก แตกระแหง
เหลือแต่หลัก ผักยวบ บวบฟักแฟง
ห้อยต่องแต่ง เหี่ยวเฉา น้ำเต้าตาย
ผลหมากม่วง ร่วงหล่น เกลื่อนโคนพื้น
ลมพัดครืน ไหวก้าน มานสลาย
ลำไยออก ดอกช่อ รอผึ้งกราย
ต้องใจหาย ปลายช้ำ ดำไหม้เกรียม
ขาดมะม่วง ลำไย ไร้ค่าปุ๋ย
นั่งหน้ามุ่ย สลด ฟ้าโหดเหี้ยม
ครั้นจะหวัง ยังผัก หอมกระเทียม
สดใหม่เอี่ยม ขายได้ เหมือนให้ฟรี
โอ้อนาถ วาสนา ชะตาต่ำ
สักแต่ทำ ไม่สำเร็จ เป็นเศรษฐี
ต้องตากแดด ตากฝน ทนทั้งปี
กลับเพิ่มหนี้ เพิ่มดอก ปลอกรัดคอ
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
