ท้ายทุ่ง

งามดั่งทองรองเรืองเหลืองอร่าม
ทั่วเขตุคามทุ่งทิวลมพริ้วไหว
รวงข้าวเอนระเนนล้มตามลมไกว
พาเจ้าหุ่นไล่กาผวาตาม

พลอยนกน้อยเริงลิ้นกินเมล็ด
ต้องเตร่เตร็ดหลีกตัวกลัวหวงห้าม
เภทภัยการกำหราบเข้าปราบปราม
แต่ความจริงไม่อดอยากเพราะมากมี

ที่เหลี่ยมลุ่มแปลงนาปลาตกคลั่ก
เจ้างูปลาแสนน่ารักช่างเร็วรี่
อิ่มพุงพลุ้ยหมกกายใต้วารี
เจ้าปลาช่อนคิดหลบหนีสู่บ่อคลอง

บนยอดไม้กระเรียนมองจ้องจะสับ
เจ้าปลาหมอตะกายขยับคืนบ่อหนอง
บ้างตกหลุมพรางตายอยู่ก่ายกอง
ให้เจ้ากบโลดลิ้มลองการกินซาก

ส่วนหนูนาเพิ่งขุดโพรงอุโมงค์ใหม่
ตระเตรียมไว้ด้วยพันผูกเผื่อลูกมาก
เรื่องข้าวปลาอาหารสำราญอยาก
ใต้รังรากเก็บมากองสำรองไว้

ฤดูกาลเก็บเกี่ยวเพิ่งเริ่มต้น
ต่อผ่านพ้นสู่คิมหันต์นั้นหมองไหม้
ใช่แต่สัตว์ป่าดงแหล่งพงไพร
แม้จิตใจก็จำจากพรากบ้านนา